Το νέο προκλητικό νεο-οθωμανικό κρεσέντο του Ερντογάν, που βλέπει «τα σύνορα της καρδιάς του» έως τη Θεσσαλονίκη και την Κύπρο, οι δηλώσεις του ισλαμοφασίστα συνεταίρου του, Μπαχτσελί, για... τουρκικά Δωδεκάνησα, η επίδειξη δύναμης με την άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» και τα σενάρια για κατάληψη νησιού, η επιστροφή –γιαβάς γιαβάς– των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου ύστερα από αρκετό καιρό, η αναφορά του υπουργού Εξωτερικών Φιντάν για «τουρκική» μειονότητα στη Δυτική Θράκη και η αύξηση της ροής μεταναστών από τα τουρκικά παράλια, δείχνουν, μία ακόμα φορά, πώς εννοεί η Άγκυρα τα «ήρεμα νερά».
Είναι απολύτως λογικό, λοιπόν, να προβληματίζουν έντονα την Αθήνα οι αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις με αποτέλεσμα να παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες τη μη προσδιορισμένη εισέτι συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, αλλά και τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών για τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδος-Τουρκίας!
Όμως, σαν αύριο, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα, που έχουν ιδιαίτερη αξία για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων:
1. Στις 27 Ιανουαρίου 1996 κλιμακώνεται η «Κρίση των Ιμίων», όταν δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ», πηγαίνουν με ένα ελικόπτερο από τη Σμύρνη στη Μεγάλη Ίμια, υποστέλλουν την ελληνική σημαία, που είχε υψώσει ο τότε δήμαρχος Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, και βάζουν στη θέση της την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το κανάλι της «Χουριέτ». Η Ελλάδα απαντά άμεσα. Περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει και πάλι την ελληνική, ενώ ένα άγημα ανδρών των ΟΥΚ αναλαμβάνει να τη φρουρεί.
2. Στις 27 Ιανουαρίου 1975 η ελληνική κυβέρνηση προτείνει, για πρώτη φορά, στην Τουρκία την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Δικαστήριο της Χάγης. Η Άγκυρα απορρίπτει την ελληνική πρόταση και την άρνησή της τη συνοδεύει με μπαράζ παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου. Λίγους μήνες μετά, στις 31 Μαΐου, γίνεται συνάντηση Καραμανλή-Ντεμιρέλ, οι οποίοι συμφωνούν την προσφυγή στη Χάγη. Όμως, λίγο καιρό μετά, η Τουρκία υπαναχωρεί από τα συμφωνηθέντα.
Από τότε μέχρι σήμερα η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει τη διάθεση να κάνει το παραμικρό βήμα για να πάψει να υπάρχει ένταση με την Ελλάδα, αλλά, χρόνο με τον χρόνο, αυξάνει την αδιαλλαξία της, τις παράνομες διεκδικήσεις της και τις ένοπλες δυνάμεις της, για να προσπαθήσει να επιβάλλει τις θέσεις της με βάση το «δίκαιο της ισχύος».
Εξάλλου, μετά την εκλογή Τραμπ, εκτός από την επανεμφάνιση του «δόγματος Μονρόε», φαίνεται ότι θα έχουμε επανεμφάνιση και της «διπλωματίας των κανονιοφόρων», που θα απειλήσει άμεσα τα «ήρεμα νερά» σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο!
