«Τα σκυλιά γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι προχωράει». Και για να είμαστε ακριβείς, πρέπει να προχωρήσει.
Τα σκυλιά της αποσταθεροποίησης μπορεί να γαβγίζουν ή να τα έβαλαν για να γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι της κυβέρνησης, με το έργο του και τις πολιτικές πρωτοβουλίες του, πρέπει να προχωρήσει στον δρόμο της σταθερότητας και της επίλυσης των προβλημάτων του κόσμου. Εξάλλου, τα προβλήματα είναι εδώ κι αυτά κι αν… ουρλιάζουν.
Τα σκυλιά της πολιτικής ανωμαλίας γαβγίζουν τώρα που βρήκαν χώρο (δεν είναι άμοιρη ευθυνών η κυβέρνηση γι’ αυτή την κατάσταση) αλλά το καραβάνι δεν μπορεί και δεν νοείται να παρεκκλίνει της πορείας του.
Τα σκυλιά της τοξικότητας γαβγίζουν, αλλά τα αλυχτίσματά τους δεν πρέπει και δεν μπορεί να φοβίζουν τη δημοκρατία, τους θεσμούς και το κυβερνητικό καραβάνι.
Τέλος, τα ζαγάρια της διαπλοκής μπορεί να ουρλιάζουν, αλλά το κυβερνητικό και νόμιμα εκλεγμένο καραβάνι, όπως έχει πει ο πρωθυπουργός, δεν συγκυβερνά με τα ισχυρά συμφέροντα. Προχωρά με βάση τη λαϊκή εντολή που έχει λάβει στις εκλογές.
Κοντολογίς: «Μιλιά γι’ αυτούς, μόν’ κοίτα τους και πέρνα!» που θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης.
Καπηλεία
Αύριο οι γονείς των αδικοχαμένων 57 ψυχών στα Τέμπη θα τιμήσουν μαζί με χιλιάδες πολίτες τη μνήμη των αγαπημένων τους, ζητώντας το αυτονόητο: δικαιοσύνη!
Οι ακραίες πολιτικές δυνάμεις, πάλι, «που είδαν φως και μπήκαν» (σ.σ.: τι ντροπή) θα κατέβουν στους δρόμους για να ρίξουν, όπως λένε, άλλοι την κυβέρνηση και κάποιοι άλλοι για να «βάλουν φυλακή τους δολοφόνους της κυβέρνησης».
Αυτό είναι το σκηνικό, λίγες ώρες πριν από τη Zero Day.
To πολιτικό θερμόμετρο είναι στα ύψη, με ευθύνη πολλών μουστερήδων της αντιπολίτευσης, θεσμικής και αντισυστημικής.
Η πολιτική απελπισία, που είναι διάχυτη στον ΣΥΡΙΖΑ, απότοκο της δημοσκοπικής εξαΰλωσης, έχει οδηγήσει την ηγετική ομάδα του κόμματος σε υπερβολές και ενίοτε σε πολιτικές ακρότητες. Στελέχη του κόμματος αμφισβητούν εν εξάλλω και εν χορώ τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, υβρίζουν με σκαιό τρόπο τους πολιτικούς αντιπάλους τους και γενικά και ειδικά κάνουν ό,τι μπορούν για να (μας) θυμίζουν τον παλιό, κακό εαυτό τους.
Με λίγα λόγια, έχουν βαλθεί να επιβεβαιώσουν στέλεχος, το οποίο σήμερα δεν βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε ομολογήσει ότι «η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά». Ποια είναι λοιπόν σήμερα η «ευκαιρία» για τον ΣΥΡΙΖΑ του –κατά τ’ άλλα– σοβαρού Φάμελλου; Να εργαλειοποιήσει τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, λέγοντας πως πρέπει να πέσει η κυβέρνηση. Μάλιστα. Το επόμενο σύνθημά τους ποιο θα είναι; Να «καταργηθούν» οι εκλογές; Πάντως, εξ όσων γνωρίζουμε οι κυβερνήσεις αλλάζουν –δεν ρίχνονται– με εκλογές.
Κλείνοντας με τον ΣΥΡΙΖΑ και την τοξικότητα που εκλύει στην πολιτική ζωή, δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε την επαν-εμφάνιση του Τσίπρα, ο οποίος με «βαρυσήμαντο» άρθρο του («Εφημερίδα των Συντακτών») μιλάει για τη δικαιοσύνη. Ποιος; Ο Τσίπρας που επί ημερών του στήθηκε η σκευωρία της Novartis, ο περιβόητος διαγωνισμός με τις τηλεοπτικές άδειες και τα γνωστά βοσκοτόπια και με τις βεγγέρες υπουργών του στον Αρειο Πάγο για… ενημέρωση! Δεν είμαστε στο μυαλό του Τσίπρα, ούτε γνωρίζουμε για come back στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως λένε σχετικά ρεπορτάζ, αλλά καλού κακού ας του πει κάποιος από το επιτελείο του ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
Χωρίς πυξίδα
Στο ΠΑΣΟΚ μαδάνε πότε τη μαργαρίτα του λαϊκισμού και πότε της τοξικότητας. Τη μία εμφανίζονται σαν «ουρά» του επιστολογράφου του Ιησού και της αντισυστημικής Ζωής Κωνσταντοπούλου και την άλλη ως συστημικό κόμμα. Με αποτέλεσμα να… ζαλίζονται οι οπαδοί του και να λένε, καλή ώρα, στον εμβρόντητο Παναγιώτη Δουδωνή, σε κομματική εκδήλωση στην Καλαμάτα, ότι «Από κόμμα εξουσίας γίναμε κόμμα διαμαρτυρίας. Στραβά αρμενίζουμε, δίνοντας την εντύπωση ότι είμαστε μια ακόμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε το κόμμα μας κόμμα αρχών και αξιών και όχι κόμμα μακιαβελικό».
Συμπερασματικά: όσο στο ΠΑΣΟΚ δεν καταλαβαίνουν ότι είναι τζάμπα κόπος Δευτέρα μέχρι Τετάρτη να τσαλαβουτούν στη δεξαμενή των «αγανακτισμένων» και Πέμπτη μέχρι Κυριακή να φλερτάρουν στα πολιτικά λημέρια της Ζωής και του Βελόπουλου, τόσο θα βλέπουν, προς μεγάλη τους απογοήτευση, ότι αυτή η μερίδα ψηφοφόρων θα επιλέγει το… original από το faux. Ο νοών νοείτω…
