Φοβούμενος ότι θα τον δηλητηριάσουν, ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης ο ΣΤ΄ ο Ευπάτωρ (132- 63 π.Χ.), συνήθισε τον οργανισμό του στην χρήση δηλητηρίων, καταναλώνοντας αυτά σταλιά σταλιά και αυξάνοντας την δόση σταδιακά.
Έκτοτε, ως μιθριδατισμός περιγράφεται η απόκτηση ανοσίας σε τοξικές ουσίες και σε ειδικά δηλητήρια. Ο όρος χρησιμοποιείται και μεταφορικά, για να περιγράψει την σταδιακή αποδοχή πραγμάτων που προηγουμένως θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνα, για να δηλώσει τη βαθμηδόν αποδοχή μιας αρνητικής ή δυσάρεστης κατάστασης, με την σταδιακή εξοικείωση με αυτήν.
Γράφει ο Ταράξιππος
Σήμερα, ένας νέος μιθριδατισμός απειλεί το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, εθίζοντας αυτήν σταδιακά και αυξητικά στα δηλητήρια και την τοξικότητα της άγονης αμφισβήτησης και της οδύνης. Στόχος του νέου μιθριδατισμού είναι η καινούργια αγανάκτηση.
Με αφορμή την υπόθεση των Τεμπών, η κοινωνία εθίζεται στην καχυποψία, στην στείρα και αντιπαραγωγική αμφιβολία, στην παράλογη αμφισβήτηση. Εν αμφιβόλω τίθενται οι ίδιες οι βάσεις του Κράτους Δικαίου, σε όλες του τις λειτουργίες και τις εκφάνσεις.
Αμφισβητείται πρωτίστως και ευθέως η λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ακόμα ακόμα αυτή η πολιτειακή τάξη. Η χαροκαμένη μάνα Καρυστιανού, μέσα στην οδύνη της και αναζητώντας την αλήθεια, βρίσκει χρόνο να κάνει παρεμβάσεις πολιτειακής υφής και στέλνει επιστολή (Τετάρτη 12/02/2025) στον Πρόεδρο της Βουλής, ζητώντας να αναβληθεί η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Με δεδομένο ότι τα χρονοδιαγράμματα για την προεδρική εκλογή από το Κοινοβούλιο είναι απολύτως συγκεκριμένα και καθορίζονται από το ίδιο το Σύνταγμα, αναρωτιέται κανείς τι εξυπηρετεί μια τέτοια επιστολή. Και κυρίως αναρωτιέται με ποιο τρόπο επιταχύνει ή έστω συμβάλει στην αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας.
Και αν ο πόνος της μάνας δικαιολογεί και μια κουβέντα παραπάνω –άραγε για πόσο ακόμα, καθώς η συγκεκριμένη έχει από καιρό υπερβεί τον ρόλο της πενθούσας– τι να πούμε για σεβαστούς καθηγητές της Νομικής που δείχνουν να παραβλέπουν βασικές νομικές αξίες, αποτυπωμένες σε θεμελιώδεις δικαιικές αρχές.
Ο Νίκος Αλιβιζάτος, σε συνέντευξή του (στην Καθημερινή της 09/02/2025) έχει κάτι να προτείνει ώστε «να εκτονωθεί η ένταση που έχουν συσσωρεύσει τις τελευταίες εβδομάδες οι χειρισμοί της κυβέρνησης στην τραγωδία των Τεμπών».
Ποια η αφορμή για την σκέψη του σεβαστού καθηγητή; «Σκέφθηκα να επαναφέρω μια πρόταση που είχα διατυπώσει για το θέμα, υπό παρόμοιες περιστάσεις, το 2009». Το ποιες είναι οι «παρόμοιες περιστάσεις το 2009» που επικαλείται ο καθηγητής είναι εύκολο να το καταλάβουμε, αλλά τρέμουμε να το αναλογιστούμε.
Προτείνει λοιπόν ο σεβαστός καθηγητής, «να παραπέμψουν (η Βουλή) απευθείας στο πενταμελές δικαστικό συμβούλιο του ειδικού δικαστηρίου τους υπουργούς, τους συνεργάτες και τους υφισταμένους τους, για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ενέχονται άμεσα ή έμμεσα, στην τραγωδία των Τεμπών. Και τούτο, αποφασίζοντας μεν να συστήσουν την προβλεπόμενη προανακριτική επιτροπή, αλλά χωρίς να περιμένουν από αυτήν να προβεί στην προβλεπόμενη προκαταρκτική εξέταση».
Σύμφωνα με το σκεπτικό της πρότασης αυτής του καθηγητή, η εν λόγω προανακριτική θα ζητήσει πάραυτα την παραπομπή όλων χωρίς εξαίρεση των εγκαλουμένων (προτείνει δηλαδή τσουβάλιασμα αδιακρίτως), χωρίς να διατυπώσει δικό της πόρισμα, αλλά επικαλούμενη απλώς τα υφιστάμενα πορίσματα και τα στοιχεία που θα προκύψουν από τη διεξαγόμενη ανάκριση.
Το ότι με τον τρόπο αυτό παραβιάζονται βασικές δικονομικές αρχές, τεκμήρια αθωότητας και κυρίως δικονομικά στάδια η παραβίαση των οποίων οδηγεί σε αντίστοιχες δικονομικές ακυρότητες και αντίστοιχες απαιτήσεις των τελικώς διωκόμενων που μπορούν να φτάσουν ως το ΕΔΑΔ, δεν απασχολεί τον σεβαστό καθηγητή.
Αρκεί «να εκτονωθεί η κρίση εμπιστοσύνης» και «η συσσωρευμένη ένταση των ημερών». Πάλι καλά που δεν ζητάει να στηθούν λαϊκά δικαστήρια. Αυτά, σίγουρα, θα εκτονώσουν μια και καλή την «συσσωρευμένη ένταση των ημερών».
Στο μεταξύ, τα δηλητήρια της καχυποψίας, της στείρας και αντιπαραγωγικής αμφιβολίας και της παράλογης αμφισβήτησης θα διαχέονται στο κοινωνικό σώμα, επηρεάζοντας ιστούς και ζωτικά όργανα και προετοιμάζοντας την καινούργια αγανάκτηση.
