Παρατηρώ με ιδιαίτερη προσοχή το πώς στο ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να μπουν στο νέο τους κοστούμι. Και εντοπίζω αρκετά στοιχεία που πίστευα ότι θα τα είχαν θεραπεύσει καθώς κινδύνεψαν με πολιτική εξαφάνιση. Αλλά φαίνεται πως τα δημοσκοπικά ευρήματα, η «αυτοκτονία» του ΣΥΡΙΖΑ και οι… ερωτικοί μετανάστες του κυβερνητισμού είχαν ως αποτέλεσμα να αρχίζουν να εμφανίζονται τα γνωστά από το παρελθόν συμπτώματα του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και πρόσωπα που είχαν εξαφανιστεί μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών από το πλευρό του κ. Νίκου Ανδρουλάκη ή ήταν πολέμιοί του, με την προοπτική ενίσχυσης του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκαν εκ νέου στο πλευρό του καθώς, ως γνωστόν, η εξουσία είναι αφροδισιακό και ελιξίριο ζωής.
Ως εδώ όλα καλά και όλα ωραία για τον μαγικό κόσμο της Χαριλάου Τρικούπη. Απλά θέλω να θυμίσω στους «συντρόφους» του ΠΑΣΟΚ το ότι συγκυβέρνησαν με τον Αντώνη Σαμαρά δεν σημαίνει ότι σβήστηκε το παρελθόν τους, αλλά ούτε ότι αναβαπτίστηκαν σε καμία κολυμπήθρα ενός πολιτικού Σιλωάμ. Διότι βλέπω τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα είτε ως προϊόντα παρθενογένεσης είτε ως κληρονόμοι ενός ένδοξου παρελθόντος.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σίγουρα το πολιτικό σκηνικό αλλάζει, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε, ούτε μεσολάβησε κάποιο αποτέλεσμα στην κάλπη που θα δικαιολογούσε το να πάρουν τόσο ψηλά τον αμανέ. Απλά θα τους πρότεινα να μην μπερδεύουν το μπόι τους με τον ίσκιο τους. Διότι, αν συνεχίσουν έτσι, θα κάνουν και τους πολίτες να θυμηθούν τα έργα και ημέρες του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό ας ξεκαβαλήσουν, διότι το… καβάλησαν πριν από την ώρα τους.
