Η Τουρκία, για άλλη μία φορά, επιχειρεί να στήσει σκηνικό έντασης στο Αιγαίο με το πρόσχημα της «οικολογικής συνεργασίας». Το λεγόμενο σχέδιο για «ουδέτερες θαλάσσιες περιοχές» μεταξύ ελληνικών νησιών και τουρκικών ακτών, με προκάλυμμα τα δελφίνια και τις φώκιες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας νέος, επιτήδειος μηχανισμός αμφισβήτησης ελληνικής κυριαρχίας.
Οι λέξεις μπορεί να αλλάζουν, οι προθέσεις όμως μένουν οι ίδιες: η Τουρκία δεν αναζητά ειρήνη. Αναζητά νομιμοποίηση των αναθεωρητικών της επιδιώξεων, άλλοτε με γεωτρύπανα και NAVTEX, άλλοτε με «οικολογικά πάρκα». Αυτή τη φορά επιλέγει μια πιο ήπια, πλην εξίσου υπολογισμένη, μέθοδο: να πατήσει πάνω στη διεθνή ατζέντα για το περιβάλλον ώστε να αποδομήσει, έστω έμμεσα, την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο.
Το να αποδέχεται κάποιος ακόμη και να συζητήσει για «ουδέτερες ζώνες» μεταξύ ελληνικών νησιών -εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, εντός FIR Αθηνών, εντός κυριαρχικών μας δικαιωμάτων- ισοδυναμεί με αυτοακύρωση. Και είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση το γνωρίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα επιστρατεύει τον μανδύα του πολιτισμένου «διαλόγου» για να χτίσει τετελεσμένα. Και δεν θα είναι η τελευταία, όσο δεν βρίσκει απέναντί της μια σταθερή, καθαρή φωνή.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να δικαιολογείται. Ούτε να διαπραγματεύεται το αυτονόητο. Ούτε να επιτρέπει στη γεωπολιτική της θέση να μετατρέπεται σε οικολογικό «συνοριακό πάρκο». Το Αιγαίο είναι ελληνικό, και θα παραμείνει. Δεν χρειάζεται συνεκμετάλλευση, δεν χρειάζεται «πράσινους διαδρόμους» ουδετερότητας. Χρειάζεται σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και ξεκάθαρη αποδοχή της ελληνικής κυριαρχίας.
Σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σταθεί με υπευθυνότητα και συνέπεια. Δεν έχουμε δει καμία υποχώρηση από τα εθνικά δίκαια, ούτε και θα ανεχθούμε τέτοια προσέγγιση. Η εθνική στρατηγική απαιτεί σταθερότητα, εγρήγορση και ξεκάθαρα «όχι» εκεί όπου πρέπει. Γιατί όσο πιο ήπιο είναι το προσωπείο της Τουρκίας, τόσο πιο επικίνδυνος είναι ο στόχος της.
Το δίλημμα είναι σαφές: ή αφήνουμε τον επεκτατισμό να μεταμφιέζεται σε «οικολογική πρωτοβουλία», ή ορίζουμε εμείς τα όρια - με εθνική αξιοπρέπεια και στρατηγική αυτοπεποίθηση.
Η Ελλάδα δεν είναι «ουδέτερη» χώρα. Είναι χώρα κυρίαρχη. Και όποιος προσπαθεί να χαράξει πράσινες γραμμές εκεί που η ιστορία έχει χαραχτεί με μπλε, να είναι βέβαιος πως θα πάρει την απάντηση που του αξίζει.
