Σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει το «θαύμα της κολυμπήθρας» επιδόθηκε σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ALPHA. Κληθείς να σχολιάσει τον σάλο που έχει γίνει με το «θαύμα της κολυμπήθρας», όπως αυτό το εξιστόρησε στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να ξεκαθαρίσει λίγο τα πράγματα, λέγοντας ότι η όλη συζήτηση άρχισε επειδή παρατήρησε μια εικόνα του Άγιου Τσαλίκη -ο οποίος τον βάφτισε- στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου. Από εκείνο το σημείο άρχισε να αναφέρεται στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, λέγοντας ότι η οικογένειά του πήγαινε εκεί για να αντλήσει δύναμη και έμπνευση, όταν τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλά, ενώ μετά από παραίνεση του Στέφανου Κασσελάκη πήγαινε και αφότου τα πράγματα έφτιαξαν. Χαρακτηριστικά είπε «εγώ έλεγα στους γονείς μου ότι πρέπει να ξαναπάμε εκεί, διότι δεν πρέπει να πηγαίνεις στην εκκλησία ως συνδιαλλαγή (sic), όταν ζητάς κάτι». Κατ' αρχάς, οφείλει κανείς να επαινέσει την ωριμότητα του -τότε ακόμη νεαρότερου- Στέφανου Κασσελάκη, που κατάλαβε ότι η πίστη δεν είναι μόνο για τα δύσκολα. Έπειτα, καλό θα ήταν να αγοράσει και ένα ετυμολογικό λεξικό, προκειμένου να αντιληφθεί την διαφορά μεταξύ συνδιαλλαγής και συναλλαγής.
Ενδιαφέρον όμως έχει το γεγονός, ότι πλέον ο Στέφανος Κασσελάκης προσπαθεί να υποβαθμίσει το όλο θέμα, προφανώς λόγω εσωτερικών πιέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, ο Στέφανος Κασσελάκης για το «θαύμα της κολυμπήθρας» είπε ότι «Εάν είναι μια ομολογία πίστης, με τον τρόπο τον οποίο - αυτό είναι ένα βίωμα με το οποίο έχω μεγαλώσει. Μπορεί να είναι μια ρομαντική ιστορία, μπορεί να είναι ανακριβής, δεν ξέρω. Αλλά δεν παύει να είναι κάτι με το οποίο έχω μεγαλώσει και το οποίο -όπως έχω πει και στο παρελθόν- με γειώνει με έναν τρόπο -μεγάλωσα με αυτό το- με μια πίστη, με μια εμπειρία σε αυτό το μοναστήρι που με συνόδεψε σε όλη μου τη ζωή». Άρα το «θαύμα της κολυμπήθρας» υποβαθμίζεται σε κάτι αντίστοιχο των δώρων του Αγίου Βασίλη την περίοδο των Χριστουγέννων. Το ερώτημα πλέον είναι το πώς ακριβώς θα το πάρει η -αρκετά μεγάλη- μερίδα των ψηφοφόρων του, η οποία είναι επιρρεπής στον «μεσσιανισμό», μιας και ο κύριος Κασσελάκης φαίνεται να αποκηρύσσει τα «σημάδια» της θείας πρόνοιας.
Η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη
Κατερίνα Καινούριου: «Πήγες στην Αμερική και συνάντησες τον Αρχιεπίσκοπο, είπες στην κουβέντα που είχες ένα βίωμα που σου μετέφεραν οι γονείς σου, επειδή ήσουν πολύ μωράκι. Ότι την ώρα που βαφτίστηκες, σχηματίστηκε ένας σταυρός εκείνη τη στιγμή. Και είπε ο παπάς, ότι αυτό σημαίνει ότι θα γίνει - ή θα ακολουθήσει το δρόμο της εκκλησίας, ή ότι θα γίνει κάτι πολύ σπουδαίο. Μάλιστα, φημολογείται ότι εκείνη τη στιγμή, ο Αρχιεπίσκοπος δεν έβγαλε κιχ».
Στέφανος Κασσελάκης: «Πάμε λίγο να αναλύσουμε την περιβόητη αυτή υπόθεση. Ο ηγούμενος στον οποίο αναφέρεσαι, ήταν ο πνευματικός του -ο μέντορας- του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου. Ήταν η εικόνα του στο γραφείο του, έτσι άρχισε η συζήτηση. Από εκεί και πέρα -»
Κατερίνα Καινούριου: «Και τον Όσιο Δαυίδ και τα λοιπά».
Στέφανος Κασσελάκης: «Ο Όσιος Δαυίδ, ο Άγιος Τσαλίκης και τα λοιπά. Ο οποίος είναι απ' τους πρόσφατους Αγίους, όπως σου έχω πει».
Κατερίνα Καινούριου: «Και δικός σου προστάτης, έχεις μιλήσει ανοιχτά πολλές φορές».
Στέφανος Κασσελάκης: «Και στα δύσκολα η οικογένειά μου πήγαινε στον Όσιο Δαυίδ να αντλήσει έμπνευση και δύναμη και μετά, όταν η κατάσταση βελτιώθηκε. Εγώ έλεγα στους γονείς μου ότι πρέπει να ξαναπάμε εκεί, διότι δεν πρέπει να πηγαίνεις στην εκκλησία ως συνδιαλλαγή (sic), όταν ζητάς κάτι. Πρέπει να πηγαίνεις και όταν θες να πεις και "ευχαριστώ για τη δύναμη". Ο κάθε άνθρωπος να αντλεί δύναμη και έμπνευση απ' όπου θέλει. Μερικοί από την πίστη τους, μερικοί μπορεί να αντλούν από τη φιλοσοφία, ο καθένας απ' ό,τι θέλει. Απλά πρέπει να καταλάβει κάτι ο κόσμος: εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτα. Είμαι ο εαυτός μου. Εάν είναι μια ομολογία πίστης, με τον τρόπο τον οποίο - αυτό είναι ένα βίωμα με το οποίο έχω μεγαλώσει. Μπορεί να είναι μια ρομαντική ιστορία, μπορεί να είναι ανακριβής, δεν ξέρω. Αλλά δεν παύει να είναι κάτι με το οποίο έχω μεγαλώσει και το οποίο -όπως έχω πει και στο παρελθόν- με γειώνει με έναν τρόπο - μεγάλωσα με αυτό το - με μια πίστη, με μια εμπειρία σε αυτό το μοναστήρι που με συνόδεψε σε όλη μου τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ως πολιτικός δεν είμαι 1000% προοδευτικός στα θέματα».
