Τόση ένταση και τόσος φανατισμός, τόσες ανακρίβειες και τόσα ψέματα με στόχο το πρόσωπο του πρωθυπουργού, η χώρα είχε να ζήσει από την εποχή της πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε οι πρωταγωνιστές του «τυφλού» αντιμητσοτακισμού ήταν ο Γιώργος Τράγκας και ο μακαρίτης ο Νίκος Κακαουνάκης.
Εξαιρετικοί ρεπόρτερς με σπάνιο δημοσιογραφικό ένστικτο, αλλά με ένα αρρωστημένο πάθος κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος είχε υποστεί τα πάνδεινα. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στις πηγές εκείνης της περιόδου, να διαβάσει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και να ακούσει τα ηχητικά ώστε να θυμηθεί για το πόσο πολεμήθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και από ποιους. Και βέβαια κανένα Μέσο Ενημέρωσης δεν ξεκινάει έναν πόλεμο εναντίον ενός πρωθυπουργού αν δεν έχει την κάλυψη κάποιων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν βρίσκεται (ακόμα) στην ίδια θέση με εκείνη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος δεν έχει… προλάβει να συκοφαντηθεί στο βαθμό που είχε συκοφαντηθεί ο πατέρας του. Επιπλέον η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν εξαρτάται από έναν βουλευτή. Στα παραπάνω προσθέστε ότι ο Κυριάκος κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των πολιτών διαχειριζόμενος δύο σοβαρές κρίσεις με υποδειγματικό τρόπο.
Ωστόσο στην Ελλάδα ζούμε, και ισχύει σε μεγάλο βαθμό η ρήση του Βολταίρου: «Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις απιθανότητες, είναι ικανοί να σε κάνουν να διαπράξεις φρικαλεότητες». Και να είστε βέβαιοι ότι αυτοί υπάρχουν και είναι διαθέσιμοι στην πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί. Σ’ αυτή τη φάση διακρίνω ότι κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν «ευκαιρίες» καλλιεργώντας ένα κλίμα «αντιμητσοτακισμού». Ξαναζεσταίνουν τη σούπα ρίχνοντας μέσα πολλές δόσεις δηλητηρίου.
Με αφορμή την υγειονομική κρίση και φόντο την «Οικογένεια», επιχειρείται να εμφανισθεί ο πρωθυπουργός ως ένας «δαίμονας» που ήρθε στα πράγματα για να κλείσει «εκκρεμότητες» και να γίνει «ρυθμιστής» επιχειρηματικών συμφερόντων. Μέχρι σημείου να κατηγορείται ότι ο κορονωϊός είναι μέρος του σχεδίου του, δηλαδή δεν υπάρχει αλλά είναι κατασκεύασμα του Μητσοτάκη, ώστε κατ’ αυτό τον τρόπο να βάλει σε καραντίνα τα ατομικά δικαιώματα και να επιβάλλει «εργασιακό μεσαίωνα»! Όλα αυτά τα “επινόησε” ο Μητσοτάκης και τα επέβαλε στον Τραμπ, στη Μέρκελ, στον Μακρόν, στον Κόντε και σε όλο τον πλανήτη! Εδώ ο Βολταίρος πιάνεται κορόϊδο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιου είδους κριτική είναι για γέλια. Αλλά μήπως για γέλια δεν ήταν αυτά που έλεγε ο Τσίπρας και έγινε πρωθυπουργός; Μήπως για γέλια δεν ήταν ο Καμμένος και έγινε παρά τω πρωθυπουργώ; Και μήπως για γέλια δεν είναι ο Πολάκης και οι ιστορικές και «έγκυρες» εφημερίδες της δεξιάς που υποστηρίζουν τις ανοησίες του; Αλλά πόσες απιθανότητες δεν έγιναν αποδεκτές στην ιστορία αυτής της χώρας και οδήγησαν σε φρικαλεότητες; Και μόνο αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να γελάμε.
Εκ πρώτης φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός δέχεται επίθεση λάσπης. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια κατά του ονόματος και της Οικογένειας. Έκαναν τα πάντα για να μην εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να εκλεγεί πρωθυπουργός. Τώρα ξεκινούν με απίθανα σενάρια- για γέλια σύμφωνοι αλλά σε κάθε περίπτωση δημοσίως εκτεθειμένα- να τον παρουσιάσουν ως εχθρό του λαού και προσωποποίηση του «κακού». Ανοησίες, αλλά στα άδεια κεφάλια που απευθύνονται συνήθως τα κεφάλια κουνιούνται εύκολα.
Ο ιός
