Είναι πρωτοφανές. Στη Σύρο, ένα κρουαζιερόπλοιο γεμάτο τουρίστες από το Ισραήλ αναγκάστηκε να αποπλεύσει άρον άρον χωρίς να αποβιβάσει κανέναν, επειδή μια ομάδα αριστερών διαδηλωτών αποφάσισε να κάνει το λιμάνι δικό της προτεκτοράτο. Με πανό, παλαιστινιακές σημαίες και φωνές μίσους, μετέτρεψαν μια δημοκρατική διαμαρτυρία σε φασιστική επίδειξη εθνικής και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.
Ο πλοίαρχος πήρε την απόφαση υπό καθεστώς τρόμου — έναν τρόμο που οι ίδιοι οι διαδηλωτές δημιούργησαν. Και αυτό δεν είναι απλά ένα περιστατικό ακραίου ακτιβισμού. Είναι μια επίθεση στον πυρήνα του κράτους δικαίου και της κοινωνικής συνοχής. Όταν στο όνομα μιας «διαμαρτυρίας» στρέφεσαι κατά ανθρώπων εξαιτίας της καταγωγής ή της θρησκείας τους, γίνεσαι ο ίδιος φασίστας. Δημιουργείς καθεστώς φόβου, αναγκάζεις ξένους επισκέπτες να εγκαταλείψουν μια χώρα που υποτίθεται πως τους φιλοξενεί.
Η απάντηση των αρχών έπρεπε να είναι άμεση και αποφασιστική. Ο αντιρατσιστικός νόμος δεν είναι για να τον κοιτάμε, αλλά για να τον εφαρμόζουμε. Όποιος ξεπερνάει τα όρια, όποιος απειλεί την ασφάλεια των πολιτών και των επισκεπτών, πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη — χωρίς εκπτώσεις, χωρίς οίκτο.
Η αστυνομία και το Λιμενικό κάνουν δύσκολη δουλειά, έχουν την απόλυτη στήριξη της κοινωνίας και οφείλουν να επιβάλλουν την τάξη, προστατεύοντας την ασφάλεια όλων. Όχι να ανέχονται ένα μπουλούκι ιδεοληπτικών που νομίζουν ότι μπορούν να υποκαταστήσουν το κράτος.
Όσοι νομίζουν πως η Ελλάδα τους ανήκει, παίζουν με τη φωτιά. Η υπομονή της κοινωνίας εξαντλείται γρήγορα. Το κράτος και η ασφάλεια δεν είναι επιλογές για εκβιασμό — είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες. Και όποιος το ξεχνά, θα βρεθεί απέναντι.
