Είναι γνωστό ότι την ελευθερία του Τύπου ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει… ψηλά. Δεν έχει αφήσει ΜΚΟ για ΜΚΟ και επιτροπή των Βρυξελλών για επιτροπή που να μην καταγγέλλει την κυβέρνηση για τα θέματα αυτά και συνολικά για θέματα κράτους Δικαίου.
Ως προς το δεύτερο, πέραν των εκθέσεων της Κομισιόν που δείχνουν την άνοδο της χώρας στους επίσημους δείκτες και όχι στις διάφορες ΜΚΟ –που εμφανίζουν χώρες με δικτατορίες και εμφυλίους να είναι πιο ψηλά στους σχετικούς δείκτες από την Ελλάδα– ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει διαπιστευτήρια με τη σκευωρία της Novartis και τα παραϋπουργεία Δικαιοσύνης που –σύμφωνα με δικό τους τότε υπουργό– λειτουργούσαν στο Μαξίμου.
Όπως έχει δώσει με τη στοχοποίηση και τις δολοφονίες χαρακτήρα ακόμη και από υπουργούς της κυβέρνησης Τσίπρα και Καμμένου που επωνύμως διέσυραν όποιον εξέφραζε διαφορετική άποψη. Η θέση «στείλτε τον στα δικαστήρια και ας αποδείξει ότι είναι αθώος» ήταν κυρίαρχη στο κόμμα που εξέφραζε –υποτίθεται– την Αριστερά και τον προοδευτισμό και που έχει καταδικασμένους υπουργούς από το Ειδικό Δικαστήριο.
Ως προς το πρώτο –την ελευθερία του Τύπου δηλαδή– ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Στις Βρυξέλλες μάλιστα δίνουν ρεσιτάλ, ειδικά μέσω των ευρωβουλευτών της το δάχτυλο είναι διαρκώς σηκωμένο δείχνοντας την Ελλάδα την οποία κατηγορούν για παραβιάσεις αναφορικά με τον Τύπο.
Την Κυριακή διαπίστωσαν όλοι πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται η Αριστερά την ελευθερία του Τύπου. Ένα άρθρο στην «Αυγή» δεν «απηχούσε» τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ διότι άφηνε αιχμές για τον Αλέξη Τσίπρα. Ναι, ακριβώς. Δεν απηχούσε τις θέσεις –εμείς θα λέγαμε αυτών που ετοιμάζονται για το ρεσάλτο στο νέο κόμμα Τσίπρα– και ο διευθυντής της εφημερίδας υποχρεώθηκε σε παραίτηση.
Απλά πράγματα. Μια εφημερίδα –κομματική, αλλά εφημερίδα– δεν έχει δικαίωμα διαφορετικής άποψης από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που υποτίθεται ότι τη χρηματοδοτεί αλλά δεν πληρώνει και τους εργαζόμενους. Το να έχει κανείς διαφορετική άποψη δεν είναι δικαίωμα για την Αριστερά. Και το να εργάζεται στα κομματικά ΜΜΕ έχει προδιαγραφές συγκεκριμένες.
Πιο σαφές δεν γίνεται. Η ελευθερία του Τύπου αφορά όλους τους άλλους. Κυρίως η ελευθερία της άποψης. Το θέμα άλλωστε δεν είναι το άρθρο και αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτό. Είναι ότι έγινε γνωστό πως δεν… απηχεί τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ –ποιου ΣΥΡΙΖΑ άραγε;– για τον Αλέξη Τσίπρα και ότι ο διευθυντής του μέσου παραιτήθηκε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό ότι σωπαίνει κάθε φορά που ανακύπτουν τέτοια ζητήματα, όπως για παράδειγμα η επίθεση Νεφελούδη στον Σταμάτη Ζαχαρό, οι αναρτήσεις Παύλου Πολάκη και άλλα πολλά. Ακόμη και το εξώδικο του οίκου που εκδίδει το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα και τα ασφαλιστικά κατά του Κώστα Βαξεβάνη έκαναν… γαργάρα.
