Η εποχή που η Αριστερά ισχυριζόταν ότι το Αιγαίο ανήκει στα... ψάρια του, και όλοι όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο είναι ιμπεριαλιστές, φαίνεται πως έχει περάσει. Ή, για να είμαστε ακριβείς, φαίνεται ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις θέλουν να ξεχάσουμε τις απόψεις τους στα Ελληνοτουρκικά και τις θέσεις που είχαν.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στον τέως πρόεδρό τους, Στέφανο Κασσελάκη, τον οποίο ψήφισαν παρότι είχε αποκαλέσει τα Κατεχόμενα «κρατίδιο της Τουρκίας», αλλά σε μια σειρά από στελέχη τους, που είχαν ανακαλύψει τα δικαιώματα της Τουρκίας στη Μεσόγειο συνολικά και κατηγορούσαν όσους υποστήριζαν ότι δεν έχει δικαιώματα η Άγκυρα αποκαλώντας τους μοναχοφάηδες.
Τα γράφουμε αυτά γιατί με αφορμή τις άστοχες τοποθετήσεις του νέου υφυπουργού Ενέργειας, Νίκου Τσάφου, μεταμορφώθηκαν σε Μπουμπουλίνες και τουρκοφάγους. Μάλιστα, υποκριτικά ζητούν την παραίτηση του Τσάφου, θιγόμενοι για τις απόψεις του για την ενέργεια και τον ρόλο της Τουρκίας. Βγήκαν και στις... ρούγες διαβάζοντας τις απόψεις που είχε εκφράσει χρόνια πριν, όταν μάλιστα δεν είχε καμία πολιτική θέση.
Για του λόγου του αληθές, απλά καταγράφω δύο απόψεις από πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι είχαν διατελέσει και υπουργοί Εξωτερικών. Πρώτος και καλύτερος στη λίστα είναι ο επανακάμψας στην Κουμουνδούρου, Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος δήλωνε μεταξύ άλλων: «Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας “όλα δικά μου”, τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος. Αυτό που πρέπει να κάνεις, και που προσπάθησα να κάνω, είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια –με τις δύο τετραμερείς– και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη...».
Δεύτερος στη σειρά, ο Γιώργος Κατρούγκαλος, που δεν έκανε μόνο δηλώσεις για τα εργασιακά, αλλά και για την εξωτερική πολιτική, τονίζοντας ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στους πόρους της Ανατολικής Μεσογείου.
Κλείνοντας, υπενθυμίζω στους... ξεχασιάρηδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμα που παρουσίαζε επί ηγεσίας Τσίπρα για την τετραετία 2023-2027 είχε μεταξύ άλλων την εξής εξαγγελία σχετικά με το τι θα κάνει τις πρώτες 50 ημέρες που θα βρεθεί στη διακυβέρνηση: «Απεμπλεκόμαστε από την πολιτική εξόρυξης υδρογονανθράκων, με μη ανανέωση αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης και μη παραχώρηση νέων περιοχών».
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν να συνεχιστούν οι εργασίες για έρευνα και εξόρυξη φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων μόνο στα σημεία που «τρέχουν» σήμερα. Δηλαδή, από τα Ιωάννινα μέχρι και τη Δυτική Πελοπόννησο.
Οι υπόλοιπες άδειες δεν επρόκειτο να ανανεωθούν, ούτε και να εκδοθούν νέες για σημεία νότια της Κρήτης ή ανατολικά στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο νότια των Δωδεκανήσων. Επίσης, η Ελλάδα, σύμφωνα με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να πάψει να ενδιαφέρεται για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην επικράτειά της αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο.
Παραιτείται δηλαδή οικειοθελώς από σχεδιασμούς τύπου EastΜed, αλλά και κάθε παραλλαγή τους, σε σχέση με την ενεργειακή κοινότητα της Μεσογείου με Ισραήλ, Αίγυπτο, Κύπρο. Εταιρείες όπως η αμερικανική ExxonMobil, η γαλλική Total ή η ιταλική Eni, εάν κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ τις περασμένες εκλογές, θα πήγαιναν... σπίτι τους!
Αντίθετα, θα απελευθερωνόταν η Τουρκία με τις ενεργειακές επιδιώξεις της στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στο Λιβυκό. Η Τουρκία, σύμφωνα με τις δικές της θέσεις, υποστηρίζει ότι δικαιούται να προχωρήσει σε έρευνες τόσο στις μη οριοθετημένες ελληνικές ΑΟΖ αλλά και στα εν δυνάμει χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 ν.μ., αλλά και στα νησιά που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ. Με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα ενθαρρύνει τις διεθνείς ενεργειακές εταιρείες να «ποντάρουν» στην Τουρκία, αλλά και τους συμμάχους στη Μεσόγειο αλλά και την Ευρώπη, τουλάχιστον στον ενεργειακό τομέα αρχικά, να «επενδύσουν» στην Τουρκία.
Ουσιαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, που κουνά το δάχτυλο για τον Τσάφο, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, θα ήταν «δεσμευμένος» σε μια μονομερή υπέρ της Τουρκίας συμφωνία «Πρεσπών στο Αιγαίο», που ξεκινά στην αφετηρία της από τη συνολική παραίτηση της Ελλάδας από τα ενεργειακά της ενδιαφέροντα ως προς την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων, αλλά και τα οικονομικά ωφελήματα από αυτά.
