Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει για άλλη μια φορά τον δρόμο της κραυγαλέας υπερβολής, παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως μια χώρα σε πλήρη κοινωνική κατάρρευση. Τα στοιχεία της Eurostat χρησιμοποιούνται όχι για να φωτίσουν πραγματικά προβλήματα, αλλά για να στηθεί ένα θεατρικό αφήγημα όπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται ως υπεύθυνη για κάθε δυσκολία, λες και η οικονομία λειτουργεί υπό απόλυτο έλεγχο της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
Η επίθεση κατά της κυβέρνησης για τα ενοίκια και τους λογαριασμούς μοιάζει περισσότερο με λαϊκίστικη σπέκουλα παρά με σοβαρή πρόταση πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στο να δείξει την πρόκληση, αλλά κατηγορεί συστηματικά την αγορά και τους ιδιώτες, ξεχνώντας ότι η οικονομία δεν είναι μονοδιάστατη και ότι τα κρατικά μέτρα έχουν κόστος που κανείς δεν αναφέρει.
Τα προτεινόμενα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συνδυασμός γενικών υποσχέσεων και πολιτικών που στην πράξη έχουν αποτύχει ξανά και ξανά. Από την «προστασία πρώτης κατοικίας» μέχρι τα «εθνικά προγράμματα κοινωνικής κατοικίας», τα σχέδια αυτά έχουν το γνωστό χαρακτηριστικό: υπόσχονται πολλά, δίνουν λίγα, και αφήνουν τα νοικοκυριά εξαρτημένα από κρατικές επιδοτήσεις αντί να στηρίζουν βιώσιμες λύσεις.
Τέλος, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί το διχαστικό αφήγημα «εμείς υπέρ του λαού – αυτοί υπέρ των μεγαλοϊδιοκτητών». Είναι ένα πολιτικό παιχνίδι που αποφεύγει κάθε ουσιαστική αυτοκριτική και καταλήγει να γελοιοποιεί την ίδια την προσπάθεια να αναδειχθεί η στεγαστική κρίση. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλώνεται σε υπερβολές και φτηνό λαϊκισμό, τόσο η πραγματική συζήτηση για λύσεις θα μένει ανεκπλήρωτη.
