Η εικόνα που ξετυλίγεται στον ραδιοφωνικό σταθμό 105,5 Στο Κόκκινο δεν είναι απλώς δυσάρεστη· είναι πολιτικά αποκαλυπτική. Οι δημοσιογράφοι, παραγωγοί και διοικητικοί υπάλληλοι του ραδιοσταθμού που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκονται σήμερα σε απόγνωση: μετράνε ήδη τρεισήμισι μήνες απλήρωτης εργασίας, ενώ το κόμμα που κατήγγειλε με πάθος την «εργοδοτική αυθαιρεσία», όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αποδεικνύεται ένας από τους πλέον ασυνεπείς εργοδότες.
Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, παρουσία εκπροσώπων της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ, εξέδωσε μια ανακοίνωση-κατηγορώ. «Από το κακό στο χειρότερο και τώρα... στο απροχώρητο», γράφουν, σημειώνοντας πως στο τέλος Αυγούστου δεν τους καταβλήθηκε καν ο μισθός του μήνα. Μοναδικό «δώρο» ήταν το υπόλοιπο του Ιουλίου, με αποτέλεσμα να φτάσουν τους 3,5 μήνες σε καθεστώς απλήρωτης εργασίας.
Η αντίφαση είναι κραυγαλέα. Ένα κόμμα που υπερασπίζεται τα εργασιακά δικαιώματα, εμφανίζεται σήμερα να τα ποδοπατά στο ίδιο του το «μαγαζί». Δάσκαλε, που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις, θα μπορούσε να πει κανείς.
Το «θαύμα» των ΑΜΚ
Εκείνο που εξοργίζει ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους είναι η χρονική συγκυρία. Την ώρα που τρέχει διαδικασία Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ) στη Left Media ΑΕ –την εταιρεία που ελέγχει το Στο Κόκκινο–, οι οφειλές όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Και δεν μιλάμε για ψίχουλα. Μόνο το 2025, μέσα από δύο ΑΜΚ, έχουν συγκεντρωθεί σχεδόν 14 εκατομμύρια ευρώ:
11.479.300 ευρώ με την έκδοση 1.147.930 μετοχών
2.500.000 ευρώ με την έκδοση 250.000 νέων μετοχών
Ποσά-μαμούθ για τα δεδομένα ενός κομματικού ΜΜΕ, που όμως δεν κατευθύνονται στους μισθούς. Οι ακροατές και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν τον οβολό τους «για να σωθεί το Κόκκινο», αλλά οι εργαζόμενοι παραμένουν στο περιθώριο.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν επίσης μια δεύτερη αντίφαση: ενώ εκείνοι μένουν απλήρωτοι, το κόμμα καταβάλλει κανονικά τους μισθούς σε προσωπικό που δεν εργάζεται στα ΜΜΕ του. «Όταν μετρά τα λεφτά του ο ΣΥΡΙΖΑ, τα βρίσκει τελειωμένα μόνο για εμάς», αναφέρουν. Με απλά λόγια, τα κομματικά ΜΜΕ γίνονται μόνιμα το θύμα περικοπών, λες και η ενημέρωση δεν αξίζει ούτε τα στοιχειώδη.
Το τελεσίγραφο
Η Γενική Συνέλευση αποφάσισε τρία συγκεκριμένα βήματα:
Άμεση καταβολή ενός μισθού από τα οφειλόμενα, το αργότερο έως τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου.
Προσφυγή στη Δικαιοσύνη μέσω ΕΣΗΕΑ και ΕΠΗΕΑ, εφόσον συνεχιστεί η κοροϊδία.
Συνάντηση με τον Σωκράτη Φάμελλο προκειμένου να ξεκαθαριστεί ποιο είναι το μέλλον του ραδιοσταθμού.
Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι φτάνουν ένα βήμα πριν τα δικαστήρια, καθώς η υπομονή τους εξαντλήθηκε.
Η υπόθεση του Στο Κόκκινο δεν είναι μεμονωμένη. Η εφημερίδα «Αυγή» κρατιέται μετά βίας, με το κυριακάτικο φύλλο να παλεύει να βρει αναγνώστες, ενώ το ραδιόφωνο βλέπει τα μικρόφωνά του να σιγούν, όχι από πολιτικούς αντιπάλους, αλλά από την ίδια την κομματική αδιαφορία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να παρουσιάσει σχέδιο διάσωσης για τα μέσα του, εγκλωβίζεται σε εσωτερικές ίντριγκες και σε μάχες μηχανισμών. Οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί γίνονται παράπλευρες απώλειες σε ένα εσωκομματικό θέατρο σκιών.
Ένα κόμμα σε αποδρομή, που άλλα λέει και άλλα κάνει
Η εικόνα έχει δύο όψεις. Η δημόσια όψη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να υψώνει τη σημαία των κοινωνικών δικαιωμάτων. Και η όψη στο εσωτερικό του κόμματος, με τους δικούς του ανθρώπους να ζουν απλήρωτοι και ανασφαλείς. Η αντίφαση είναι τόσο εκκωφαντική, που δεν χωρά ούτε φτιασίδωμα ούτε δικαιολογίες. Πρόκειται για το απόλυτο «άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταθέσει σειρά μέτρων στήριξης εργαζομένων και ρυθμίσεων που βάζουν τάξη στην αγορά εργασίας. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ –που καταγγέλλει διαρκώς «νεοφιλελεύθερες πολιτικές»– εμφανίζεται να λειτουργεί ως χειρότερος εργοδότης από αυτούς που καταγγέλλει.
Όπως λένε πολλοί συνδικαλιστές, «αν αυτό είναι το μοντέλο που προτείνει για την κοινωνία, τότε καλύτερα να μείνει στην αντιπολίτευση».
Η υπόθεση του Στο Κόκκινο δεν αφορά μόνο μερικές δεκάδες εργαζομένων. Αφορά τη συνέπεια λόγων και έργων στην πολιτική ζωή. Ένα κόμμα που δεν μπορεί να πληρώσει τους δικούς του ανθρώπους, πώς θα πείσει ότι μπορεί να στηρίξει μια ολόκληρη κοινωνία;
Η Αριστερά που άλλοτε μιλούσε για αξιοπρέπεια, σήμερα αφήνει τους εργαζομένους της να μετρούν μέρες απλήρωτοι. Και το χειρότερο; Το κάνει με 14 εκατομμύρια ευρώ «στο ταμείο». Ένα κόμμα σε αποδρομή, με ΜΜΕ που βυθίζονται και με εργαζόμενους που, αν χρειαστεί, θα στείλουν την υπόθεση εκεί όπου πλέον ανήκει: στις αίθουσες των δικαστηρίων.
