Είναι η πρώτη φορά που τα κόμματα της Αριστεράς συναντιούνται πολιτικά με τα κόμματα της λαϊκιστικής δεξιάς.
Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε μια φιλελεύθερη κυβέρνηση –με κεντρώο προσανατολισμό– όπως είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη από μια αυταρχική κυβέρνηση, όπως την περιγράφουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης;
Η προστασία της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της ασφάλειας. Κάθε μια από αυτές τις αξίες και όλες μαζί καθορίζουν ένα φιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης. Και όλες παραβιάζονται κατάφωρα στα μπλόκα με συνεργούς τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία κατηγορούν την κυβέρνηση για αυταρχισμό! Και πώς το κάνουν; Ενθαρρύνοντας τις αγροτικές κινητοποιήσεις που στην ουσία αποβαίνουν σε βάρος της ελευθερίας άλλων κοινωνικών ομάδων.
Τα μπλόκα, ακόμα και όταν ανοίγουν σε ένδειξη καλής θέλησης προκειμένου να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις, όχι μόνο συνιστούν «χαριστική» πράξη επιβεβαιωτική της ισχύος των αγροτών επί των συμπολιτών τους, αλλά αποτελούν και θεμελιώδη παραβίαση όλων των προαναφερθεισών αξιών. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος αυτών των αιτημάτων, ανεξάρτητα από το ότι πολλά εξ αυτών είναι δικαιολογημένα, παραβιάζουν διατάξεις του συντάγματος.
Και μόνο οι σοβαρές και επανειλημμένες παραβάσεις κατά της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών και των αγαθών, που εδώ και αρκετές ημέρες συντελούνται με την ανοχή μερίδας των μέσων ενημέρωσης αλλά και τη σπέκουλα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνιστούν εκτροπή. Η ακραία στάση των εκπροσώπων των αγροτών (με σαφή κομματική προέλευση), το γεγονός ότι αρνούνται να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό, φανερώνει ότι οι προθέσεις τους υπερβαίνουν την ουσία των αιτημάτων τους.
Προφανώς έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, το οποίο επιτίθεται στις βασικές αξίες μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, από την ασφάλεια μέχρι την ελευθερία, από την ιδιοκτησία μέχρι τη δικαιοσύνη. Και αυτό συμβαίνει με συνενοχή, κλείσιμο ματιού ή εκκωφαντική σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης, των προσκείμενων σε αυτήν μέσων ενημέρωσης, αλλά και επιχειρηματικών συμφερόντων που επί μακρόν επιχειρούν συστηματικά να απαλλαγούν «εν κινήσει» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους με τη στήριξη της αντιπολίτευσης. Ούτε η πρώτη φορά που οι λαϊκιστές και οι δημαγωγοί εκφωνούν δεκάρικους στα μπλόκα. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που τα κόμματα της Αριστεράς συναντιούνται πολιτικά με τα κόμματα της λαϊκιστικής δεξιάς με διπλό σκοπό: να διευρύνουν την εκλογική τους βάση και μέσω ακυβερνησίας (εν αγνοία ή εν γνώσει τους) να συνδράμουν στις παρασκηνιακές προσπάθειες για κυβέρνηση συνεργασίας.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι αρχηγοί τους είναι ότι στην Ελλάδα δεν ψηφίζουν μόνο οι αγρότες. Ψηφίζουν και όσοι δεν έχουν τρακτέρ να κλείσουν τους δρόμους, δεν διαθέτουν τους μηχανισμούς πίεσης να απαιτήσουν εγγυημένο εισόδημα, φθηνότερο ρεύμα, φθηνότερα καύσιμα, αλλά και τη διαγραφή των χρεών τους!
Το κυριότερο, που δεν έχουν καταλάβει, είναι ότι ο Κουτσούμπας δεν είναι Φλωράκης, και ο Ανδρουλάκης δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Εκείνοι μπορεί να στήριζαν ή και να υποκινούσαν τις αγροτικές κινητοποιήσεις, αλλά όταν οι διεκδικήσεις ξέφευγαν από τα όρια και στρέφονταν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, συνιστούσαν ψυχραιμία και υποδείκνυαν στους αγροτοσυνδικαλιστές την έξοδο διαφυγής μέσω του διαλόγου.
Καλή Χρονιά και ευτυχές το 2015…
