Ουδείς γνωρίζει αν στην αντιπολίτευση βιώνουν ημέρες αγανακτισμένων ή ημέρες προγράμματος Θεσσαλονίκης. Ουδείς γνωρίζει πού βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ –που την περίοδο 2011-2015 ήταν στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ, που κάλπαζε προς την εξουσία, και των ακραίων στοιχείων– αλλά τώρα ακολουθεί ίδια και χειρότερη τακτική. Όμως όσα ακούγονται δείχνουν ότι στην αντιπολίτευση ζουν τον… μύθο τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας θυμήθηκε τους δρόμους της Γένοβα και μίλησε για ολιγαρχία και κλεπτοκρατία. Ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι συν αυτώ μιλούν για ολιγαρχία και ελίτ που πολεμά τον αρχηγό τους. Ο Σωκράτης Φάμελλος υψώνει λάβαρα επανάστασης και ο άλλος μισός ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη ετοιμάζει έφοδο στα… ανάκτορα μήπως και προλάβει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που θέλει να κλείσει φυλακή όλους όσοι έχουν κυβερνήσει τη χώρα.
Όλοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τις τύχες μας στο όνομα του… λαού τον οποίο όλοι εκπροσωπούν αλλά ο καθένας για τον εαυτόν του. Όλοι τους είναι η φωνή ενός λαού που τους λέει να κάνουν ό,τι μπορούν για να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκη και να έρθουν αυτοί. Όχι μαζί, δεν θα μπορούσαν άλλωστε αφού όλοι είναι οι ηγέτες της Κεντροαριστεράς και της αυτοπροσδιοριζόμενης προοδευτικής παράταξης.
Δηλώνουν πως κινούνται στο όνομα του κράτους δικαίου, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Υποστηρίζουν ότι τους κυνηγά η ελίτ και η ολιγαρχία ώστε να μη γίνουν πρωθυπουργοί και σώσουν τους πολίτες. Το φαντασιακό σενάριο που θέλουν να κάνουν πράξη δείχνει την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Γιατί; Μα διότι ο κάθε ένας από αυτούς αναζητεί ένα πολιτικό σωσίβιο προκειμένου να διασωθεί πρώτα εντός του κόμματός του και μετά στο γενικότερο πολιτικό σκηνικό.
