Στο συνέδριο «Ελλάδα 2025–2030», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ–ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, αποφάσισε να υπενθυμίσει την... ύπαρξη του – έστω και αν ο πολιτικός του λόγος παραμένει καθηλωμένος ανάμεσα σε γενικότητες, ευχολόγια και το παλιό, φθαρμένο σύνθημα περί «κράτους για τον πολίτη».
Σε ρόλο πολιτικού σχολιαστή της τηλεόρασης (όχι σε πρωτοκλασάτο κανάλι), ο κ. Ανδρουλάκης βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει την κυβέρνηση για... όλα. Από την εξωτερική πολιτική μέχρι την ενεργειακή στρατηγική και από τις τράπεζες μέχρι την αγορά. Όλα λάθος, όλα σκάνδαλα, όλα σκοτεινά. Κι όμως, καμία απολύτως πρόταση ουσίας, κανένας τεκμηριωμένος αντίλογος, πέρα από γενικές διαπιστώσεις και μια συνεχής επανάληψη της λέξης «λάφυρο». Μάλλον νομίζει ότι βρίσκεται ακόμα σε συνέδριο φοιτητικής παράταξης.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι κάνει κριτική. Το πρόβλημα είναι ότι δεν πείθει. Γιατί πίσω από τον υποτιθέμενο θεσμικό του λόγο κρύβεται μια παρωχημένη πολιτική νοοτροπία, γεμάτη ασάφεια, υπεκφυγές και μια εμμονή να καταγγέλλει χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνη. Τόσα χρόνια τώρα, ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει ούτε μια ξεκάθαρη θέση για κανένα μεγάλο εθνικό θέμα.
Στην εξωτερική πολιτική, εμφανίζεται ως γεωπολιτικός αναλυτής σε ρόλο αντιπολίτευσης απέναντι σε όλα. Δεν αποδέχεται ούτε στο παραμικρό τις μεγάλες διεθνείς επιτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κάνει πως δεν βλέπει τον νέο, ισχυρό ρόλο που έχει αποκτήσει η Ελλάδα, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, με πρωτοβουλίες και προτάσεις που βρίσκουν μεγάλη ανταπόκριση.
Όσο για την οικονομία και τις τράπεζες; Ο κ. Ανδρουλάκης προτείνει «εφάπαξ φορολόγηση» για να «πιεστούν οι τράπεζες». Πόσο άνετα ακούγεται μια τέτοια πρόταση όταν δεν χρειάζεται να την εφαρμόσεις, ούτε να ζυγίσεις τις συνέπειες στις αγορές, τις επενδύσεις και το τραπεζικό σύστημα. Αν κάτι διακρίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι ότι παίρνει αποφάσεις με ευθύνη και συνέπεια, όχι με συνθήματα πλατείας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρουλάκης περισσότερο θυμίζει πολιτικό σχολιαστή τρίτης γραμμής παρά ηγέτη με κυβερνητική προοπτική. Περιγράφει προβλήματα που ήδη συζητούνται, χωρίς να προσθέτει καμία λύση. Καταγγέλλει τα πάντα, αλλά ξεχνάει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει τη χώρα επί δεκαετίες και έχει αφήσει πίσω του την έννοια του "κράτους-λάφυρου" ως αρνητική παρακαταθήκη.
Αν το ΠΑΣΟΚ θέλει να επιστρέψει ως σοβαρή δύναμη, πρέπει πρώτα να απαντήσει: τι είναι σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης; Ένας διαχειριστής εσωκομματικών ισορροπιών ή ένας ηγέτης με ξεκάθαρη πρόταση εξουσίας; Γιατί προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνά – και ο Ανδρουλάκης απλώς σχολιάζει.
