Ο Στίβεν Σόντχαΐμ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αμερικανικού μουσικού θεάτρου στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν το τραγούδι «Send in the clowns» (Στείλτε μέσα τους κλόουν), από το μιούζικαλ «Μια μικρή νυχτερινή μουσική» (1973).
Ο τίτλος του ήταν ιδιοφυής και πολύ σύντομα έδωσε ένα λανθάνον μήνυμα για το τι εννοούσε ο μεγάλος Αμερικανός συνθέτης και στιχουργός. Όπως αναμενόταν, το νόημα του στίχου έλαβε πολιτικό πλαίσιο.
Ο ίδιος ο συγγραφέας πάντως σε συνέντευξη του το 1993 είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν είχε πρόθεση να προσδώσει πολιτικό νόημα στον στίχο και απλώς εννοούσε αυτό που ο ίδιος είχε λάβει ως συμβουλή από παλαιότερους θεατρικούς συγγραφείς: αν μια παράσταση δεν πάει καλά, στείλε τους κλόουν για να σώσουν την παρτίδα. Ωστόσο, ο στίχος έλαβε πολιτικό περιεχόμενο. Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ το τραγούδησε ως παρωδία του Τραμπ το 2020, o «Economist» το έκανε εξώφυλλο μαζί με τον Μπερλουσκόνι και τον Μπέπε Γκρίλο το 2013 και το «Vanity Fair» χαρακτήρισε έτσι τις τελευταίες αμερικανικές εκλογές.
Αυτό που μπορεί ευχερώς να παρατηρήσει κανείς τις τελευταίες ημέρες στο Χ είναι η επιτομή του «στείλτε μέσα τους κλόουν». Ένα απέραντο τσίρκο με κλόουν κάθε λογής που προσπαθούν μανιωδώς να επιβάλλουν τη γνώμη τους, να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, να περιπαίξουν τη λογική, να σώσουν την «παράσταση» που παίζουν όσοι εργαλειοποιούν την τραγωδία των Τεμπών.
Όμως η κατάσταση δεν είναι για γέλια. Είναι τρομακτική. Κατά τα λεγόμενα του σπουδαίου Tom Robbins, ο οποίος απεβίωσε χθες σε ηλικία 93 ετών «...ο κλόουν είναι πλάσμα του χάους... η εμφάνισή του προσβάλλει την αίσθηση της αξιοπρέπειάς μας, οι πράξεις του κοροϊδεύουν την ευταξία...». Είναι βέβαιο ότι δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα από δαύτους. Τουλάχιστον, να μην τους μοιάσουμε.
