Η αναζήτηση… πρωθυπουργίσιμου αντίπαλου του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεχίζεται. Τώρα το ποντάρισμα γίνεται πάνω στον Αλέξη Τσίπρα, αν και το γεγονός ότι το θέμα της… «Ιθάκης» «ξεφούσκωσε» πιο γρήγορα απ’ ό,τι ανέμεναν και οι φανατικότεροι εκ των οπαδών που έχουν μείνει προκαλεί προβληματισμό.
Εν αναμονή των επόμενων βημάτων του και της αντίδρασης που θα υπάρξει –αν υπάρξει– μετά την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου και την παρέμβασή του, όσοι παρακολουθούν τις δημοσκοπήσεις διαπιστώνουν ότι το αποτέλεσμα της… καμπάνιας που είχε στηθεί δεν είναι το αναμενόμενο. Άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να τραβά ψηφοφόρους από τα κόμματα που δημιουργήθηκαν από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από τ’ αριστερά –τα πολύ αριστερά– του ήδη αριστερόστροφου ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ουσιαστικά το κέντρο, που είναι και ο στόχος όσων αναζητούν αντίπαλο του Κυριάκου Μητσοτάκη, δείχνει να μην παρασύρεται από αναφορές σε δημοκρατικούς καπιταλισμούς και άλλα τινά, όπως δεν παρασύρεται και από την ταμπέλα που κουβαλάει ο Νίκος Ανδρουλάκης με τον τίτλο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ παραμένει κυρίαρχος στο κέντρο ενώ δεν είναι λίγοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που δείχνουν να τάσσονται θετικά απέναντι σε μεταρρυθμίσεις και κινήσεις. Ειδικά το θέμα της ενέργειας, των συμβάσεων και των εξελίξεων με τις εξορύξεις φαίνεται να έχει βρει ευήκοα ώτα σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Πάντως πρέπει να σημειωθεί ότι όλες οι μέχρι τώρα προσπάθειες για ανάδειξη πολιτικού αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν πέσει στο κενό. Κυρίως διότι κανείς εκ των… διαγωνιζομένων δεν έχει καταφέρει να πείσει μια κοινωνία που τάσσεται υπέρ της σταθερότητας ότι αποτελεί ο ίδιος εναλλακτική λύση και διαθέτει και μια πρόταση με προοπτική για την πορεία της χώρας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που εμφανίσθηκε μετά τις εκλογές του 2023, κάηκε νωρίς και θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάηκε μόνος του, αν και φρόντισαν γι’ αυτό και οι… σύντροφοί του. Η Ζωή Κωνσταντόπουλου με τη μονοθεματική ατζέντα της κάθαρσης από τη… βρομιά που κατήγγειλε ο Διαμαντής Καραναστάσης εκτοξεύθηκε λόγω της τραγωδίας των Τεμπών αλλά πλέον τείνει να οδηγηθεί στα αρχικά της ποσοστά.
Όσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, η κολλημένη βελόνα και η τακτική της καταστροφολογίας και του λαϊκισμού έκλεισαν κάθε ενδεχόμενο ανάδειξής του, τη στιγμή που τους τελευταίους μήνες εμφανίζεται είτε ως «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» είτε ως «ουρά» της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η τελευταία γκάφα με τα περί κουμπαριάς έφερε στον νου μνήμες αυριανισμού, γεγονός που μόνο στα θετικά δεν μπορεί να προσμετρηθεί.
Τώρα ο Αλέξης που κρύβεται πίσω από τις λέξεις ή έρχεται πίσω από τις λέξεις ή οτιδήποτε τέλος πάντων πρέπει πρώτα να πείσει πρώην συντρόφους και πρώην ψηφοφόρους για να αναγορευθεί σε πολιτικό αντίπαλο. Και φυσικά να κάνει και το κόμμα του αλλά και να καταθέσει πολιτικές προτάσεις.
