Ανεξάρτητα από το ποιος συμβουλεύει τον Αλέξη Τσίπρα τις δύσκολες τούτες ώρες, το βέβαιο είναι ένα: Το βράδυ της Κυριακής, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να κάνει ό,τι έκανε και το βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου του 2019: να παρουσιάσει ένα νέο επικοινωνιακό αφήγημα για το μέλλον του κόμματος. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτό το αφήγημα θα έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά ή εάν θα πείσει κάποιον, αλλά πρέπει να διατυπωθεί σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το βαθμό της εκλογικής συντριβής. Και αυτό γιατί έτσι βάζει τα στελέχη και όσους τον στήριξαν σε μια διαδικασία «αλλαγής» για να έχουν να ασχολούνται, η οποία είναι προτιμότερη από τη «φαγωμάρα» και την ατέρμονη ανάλυση της βαριάς ήττας. Και κάπως έτσι, ελάχιστοι θα ασχολούνται με το αν θα παραμείνει ο Τσίπρας στο τιμόνι, αφού όπως ο ίδιος δήλωσε στην «Καθημερινή» οφείλει να παραμείνει για να εγγυηθεί τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Μουδιασμένοι οι δελφίνοι
Εναν μήνα μετά τη συντριπτική ήττα των είκοσι μονάδων, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι έχει αποχωριστεί τους όποιους συναισθηματισμούς για τις (όποιες) σκέψεις έκανε για να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος. Την Τετάρτη το απόγευμα έκανε σαφές πως τελικά δεν υπάρχει θέμα παραίτησης ανεξαρτήτως αποτελέσματος και ανεξαρτήτως συντριβής. «Δεν έφυγα ποτέ από τη μάχη. Και έτσι, ούτε θα φύγω και αύριο από τη μάχη. Διότι πλέον, το καθήκον δεν είναι απέναντι στην πατρίδα, αλλά είναι απέναντι στην παράταξη. Σε μια παράταξη η οποία πρέπει να γίνει –και θα γίνει πολύ σύντομα– κυβερνώσα δύναμη της χώρας. Διότι αυτός ο τόπος έχει δύο πόλους: τη συντηρητική παράταξη και την προοδευτική παράταξη», δήλωσε στο Ionian TV, βάζοντας τέρμα μια και καλή σε επίδοξους δελφίνους και σε διαδικασίες αντικατάστασής του που είχαν αρχίσει να «λιγουρεύονται» κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω πόσο χάρηκαν στην Κουμουνδούρου, αλλά κατηφορίζοντας πιο κάτω στην Πειραιώς, κάποιοι χάρηκαν σίγουρα.
Δύσκολα τα πράγματα
Είδα ένα fan-made βίντεο που ανέβασε χθες στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο «αψύς Σφακιανός» Παύλος Πολάκης και έχω να παρατηρήσω ότι τα πράγματα είναι μάλλον δύσκολα για τη βουλευτική έδρα του ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Χανίων. Το βίντεο κάνει επίκληση στο συναίσθημα, δηλαδή απευθύνεται στους Χανιώτες υπό τύπον παρακλήσεως και τους ζητεί να ψηφίσουν Πολάκη, λέγοντας ότι «η έδρα του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά δεν είναι απλά η έδρα του Πολάκη, είναι πρώτα απ’ όλα, έδρα της Αριστεράς, της Δικαιοσύνης, έδρα ολόκληρης της προοδευτικής παράδοσης των Χανίων». Εικάζω ότι για να ανεβαίνουν τέτοια βίντεο, μάλλον τα μαντάτα που λαμβάνουν δεν είναι πολύ καλά.
Προσοχή στους «τσίπρες»
«Ο Τσίπρας είναι πιο προχωρημένος από το περιβάλλον του, από αυτούς που έχουν “επάγγελμα Τσίπρα”, από όσους δηλαδή δεν έχουν υπόσταση παρά μόνο δίπλα στον Τσίπρα. Ο Τσίπρας ήταν πιο προχωρημένος από αυτούς, αλλά βεβαίως έχει ευθύνες, γιατί επέλεξε αυτούς τους ανθρώπους, που προτιμούσαν να λένε σε όλα “ναι”, παρά να λένε την αλήθεια», δήλωσε αρχικά ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά 90,1», όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα. Μάλιστα, δεν δίστασε να πει αυτό που φοβούνται όλοι να ξεστομίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ: ότι το κόμμα υπέστη μια ήττα στρατηγική, η οποία δεν ανατρέπεται.
Η σύνθεση της Βουλής του Ιουνίου
Ενα εικοσιτετράωρο έμεινε για να διαπιστώσουμε πόσα κόμματα θα υπερβούν το όριο του 3% στην επικράτεια για να εισέλθουν στη Βουλή. Από τον αριθμό των κομμάτων που εισέρχονται στο Κοινοβούλιο καθορίζονται πρώτα και κύρια η αυτοδυναμία ή μη του πρώτου κόμματος και ο αριθμητικός πήχης που αυτή διαμορφώνεται.
Σε μια διαχρονική επισκόπηση της Μεταπολίτευσης, υπήρξε μια φορά οκτακομματική κοινοβουλευτική σύνθεση. Είχε προκύψει από τις κάλπες του Σεπτεμβρίου 2015: ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΧΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), ΚΚΕ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ και Ένωση Κεντρώων. Αντιθέτως, επτακομματική σύνθεση έχει καταγραφεί τρεις φορές. Τον Ιανουάριο του 2015 (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ), στις εκλογές του 2012 (Μάιος και Ιούνιος), καθώς και στις εκλογές του 1977 (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΔΗΚ, Εθνική Παράταξις, Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων και Κόμμα Φιλελευθέρων). Οι δε εκλογές του 1981 επέτρεψαν την είσοδο στη Βουλή σε τρία μόνο κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ). Πάντως, τις περισσότερες φορές η εθνική αντιπροσωπεία είχε τετρακομματική σύνθεση: Το 2004 (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνασπισμός), το 2000 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, Συνασπισμός), το 1993 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτική Ανοιξη, ΚΚΕ), τον Νοέμβριο 1989 (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός, Οικολόγοι Εναλλακτικοί), το 1985 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού), καθώς και τις πρώτες μετά την πτώση της χούντας εκλογές το 1974 (ΝΔ, Ενωση Κέντρου, ΠΑΣΟΚ, Ενωμένη Αριστερά - ΕΔΑ, ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτερικού).
Κατά την τωρινή άποψη του Αλέξη Τσίπρα, τα πολλά μικρά κόμματα κατακερματίζουν την αντιπολίτευση και συνθέτουν μια Βουλή γραφική και αποδυναμωμένη, γεγονός που πάντοτε ευνοεί την κυβέρνηση. Μια δήλωση που ακολούθως επιχείρησε να διορθώσει, αλλά θα ήταν πιο χρήσιμο να πει ευθέως «μην ψηφίζετε αυτούς, ψηφίστε εμένα», αφού ούτως ή άλλως αυτό εννοούσε. Πάντως ο ίδιος κυβέρνησε σε Βουλή οκτώ κομμάτων, οπότε μάλλον ομιλεί εκ πείρας όταν μιλά για ασύδοτες κυβερνήσεις.
