Υπάλληλοι του Δήμου Ρόδου, λέει, ετοίμαζαν κινητοποίηση για να μην επιτρέψουν σε τουρίστες από το Ισραήλ που θα φτάσουν τη Δευτέρα με κρουαζιερόπλοιο στο νησί. Έβγαλαν και ανακοίνωση καλώντας τον κόσμο να πάει στο λιμάνι. Αλήθεια τώρα; Είναι αυτό αντίσταση; Και πού αποσκοπούσαν;
Η αντίδραση κατοίκων, επιχειρηματιών και άλλων φορέων του νησιού ανάγκασε τους υπαλλήλους του Δήμου να ακυρώσουν την κινητοποίηση κάνοντας λόγο και για δήθεν απειλές. Το θέμα είναι όμως άλλο. Ότι με αυτήν τη στάση, όπως και με αυτήν που επέδειξαν κάποιοι λίγοι στη Σύρο αλλά και με τις ομάδες κρούσης του Ρουβίκωνα και τις απειλές σε καταστηματάρχες της εστίασης να μη δέχονται ως πελάτες Ισραηλινούς, ξυπνούν οι πιο φρικτές, χυδαίες και φασιστικές ιδέες και γίνονται πράξη.
Όλοι αντιδρούν στην ανθρωπιστική κρίση που διαμορφώνεται στη Γάζα. Ουδείς μπορεί να το αποδεχθεί αυτό που συμβαίνει αν και το νόμισμα και εδώ έχει δύο όψεις, διότι όποιος ξεχνά τον ρόλο και το έργο της Χαμάς δίνει στο τέλος της ημέρας συγχωροχάρτι στην τρομοκρατία και την ανέλεγκτη βία. Όχι ότι φταίει ο άμαχος πληθυσμός στη Γάζα βέβαια.
Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει πως θα αρχίσουν όλοι να κυνηγούν τους Ισραηλινούς. Διότι στην Ελλάδα αυτό αρχίζει να συμβαίνει. Ένα κυνηγητό που θυμίζει άλλες εποχές και άλλους λαούς. Όσα συμβαίνουν αγγίζουν τα όρια του αντισημιτισμού – αν δεν έχουν αρχίσει να τα ξεπερνούν.
Το χειρότερο είναι ότι σε αυτές τις κινητοποιήσεις έχει μπει πολιτική ομπρέλα από κόμματα του Κοινοβουλίου. Η Νέα Αριστερά, για παράδειγμα, όχι απλά δήλωσε στήριξη σε αυτούς που συγκεντρώθηκαν στη Σύρο, αλλά διά του Αλέξη Χαρίτση έδωσε εύσημα και δήλωσε ότι δεν επιθυμούν Ισραηλινούς στη χώρα. Εν αντιθέσει φυσικά με τους Ρώσους που είναι ευπρόσδεκτοι παρότι έχουν εισβάλει σε μια άλλη χώρα και βομβαρδίζουν επίσης άμαχο πληθυσμό.
Και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης όμως αποφεύγουν να τοποθετηθούν ανοιχτά ευελπιστώντας πως θα μαζέψουν κάποια ψηφαλάκια από τις συλλογικότητες και τον κάθε έναν που δρα με αυτόν τον τρόπο. Το θέμα πλέον δεν είναι αν πλήττεται ο τουρισμός, αλλά ότι το αυγό του φιδιού δείχνει να επωάζεται και να βλέπει ως εχθρό του έναν ολόκληρο λαό.
Πάντως εκεί προς τ’ αριστερά που έχουν ζηλέψει τη δόξα της ακροδεξιάς και των φασιστικών μορφωμάτων καλό θα είναι να ψάξουν να μάθουν για ποιον λόγο ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε ποτέ πράξη την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους παρά το ψήφισμα της Βουλής που ο ίδιος είχε προκαλέσει. Διότι καλές οι θεωρίες συνωμοσίας, αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα στην οποία δεν χωρούν ιδεοληψίες και ιδεολογήματα…
