Ο διευθυντής της «Αυγής», Σπύρος Ραπανάκης, έγραψε στο Τwitter ότι «αν δεν υπήρχε γυναίκα υποψήφια για την προεδρία, οι αθλιότητες περί καλλιστείων και lifestyle δεν θα ακούγονταν» και ότι την επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπουν ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές με το «λούμπεν, τον σεξισμό και τις ψευτοπαλικαριές».
Κατά πρώτον, θυμίζω ότι τις «αθλιότητες περί καλλιστείων υποψηφίων» τις εφηύρε και τις διέδιδε ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αναφερόμενος στην ονοματολογία της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας το 2019. Οπότε λίγη προσοχή με τους χαρακτηρισμούς. Κατά τα λοιπά, τόσο ο Παύλος Πολάκης όσο και ο Νίκος Καρανίκας αντέδρασαν στην ανάρτηση, με τον πρώτο να απαντά σε σκληρούς τόνους: «ΤΟΛΜΑΣ να με λες εσύ λούμπεν; Εσύ εμένα; Μόνο για φτύσιμο είναι οι χαρακτηρισμοί σου». Και για να επιτευχθεί ο μέγιστος δυνατός βαθμός κωμωδίας, πετάχτηκε και ο Νίκος Σαραντάκος να απαντήσει στον Παύλο Πολάκη, γράφοντας «αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του λούμπεν, τότε τι είναι;»
Με επίθεση κατά πάντων
Σταχυολογώ από το «κείμενο συμβολής» της «Ομπρέλας» στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο: «Η αναγκαία αντιστοίχιση του πολιτικού με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ προϋπέθετε αριστερή φυσιογνωμία. Η ΝΔ κέρδισε στο Κέντρο με γραμμή συντηρητική και ακροδεξιά σε ορισμένα θέματα. Δεν διαπραγματεύτηκε τη φυσιογνωμία της, ακόμα και όταν έκανε πολιτική απεύθυνσης σε ειδικά εκλογικά κοινά. Εμείς παραδοθήκαμε σε έναν ασπόνδυλο πολυσυλλεκτισμό. Δεν προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε νέα πολιτική συνείδηση στον λαϊκό κόσμο που ήρθε από το ΠΑΣΟΚ. Τους αντιμετωπίσαμε ως δανεικούς ψηφοφόρους για μια ολόκληρη δεκαετία! Επιλέξαμε να κάνουμε «μετεγγραφές» κορυφαίων στελεχών του κραταιού ΠΑΣΟΚ, όταν πρώην ψηφοφόροι ή μέλη του είχαν έρθει πρώτοι και χωρίς τη διαμεσολάβησή τους. Αντιμετωπίσαμε στην πράξη τα μέλη ως ψηφοφόρους και τις οργανώσεις ως άθροισμα βουλευτικών δικτύων. Η ηγεσία πορευόταν αυτάρεσκα ως επιτυχής, αισθανόμενη ότι αδικείται από τις δημοσκοπήσεις».
Υποψήφιος με παρελθόν
Εάν νομίζετε ότι η υποψηφιότητα του Στέφανου Τζουμάκα για την ηγεσία «της μεγάλης, αριστερής προοδευτικής παράταξης» είναι τυχαία, θα σας ζητούσα να αναθεωρήσετε. Την δεκαετία του 1980, ο Στέφανος Τζουμάκας, βουλευτής και αναπληρωματικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, ανήκε στην ομάδα των «νεομαρξιστών» του κόμματος. Μάλιστα, όπως ανέφερε η «Απογευματινή» εκείνης της εποχής (1985), ο Τζουμάκας έγινε ευρύτερα γνωστός όταν «σαν υπεύθυνος καθοδήγησης του κινήματος είχε διατάξει να αποκαθηλωθούν από τα κομματικά γραφεία οι φωτογραφίες του Ελ. Βενιζέλου, του Ν. Πλαστήρα και του Γ. Παπανδρέου και στη θέση τους να αναρτηθούν οι Μαρξ, Ενγκελς και Αρης Βελουχιώτης».
Διαίρεση και διάσπαση
Η πρόταση της Ράνιας Σβίγκου για διαρκές συνέδριο στις 3 Σεπτεμβρίου και εκλογή προέδρου στις 10 και 16 Σεπτεμβρίου έγινε μεν αποδεκτή από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, ωστόσο η ψηφοφορία έκρυβε (αναμενόμενες) εκπλήξεις: 156 υπέρ, 89 κατά (μεταξύ των οποίων Παππάς, Σπίρτζης, Δούρου, Τεμπονέρας) και 48 απόντες, που μάλλον προτίμησαν να πάνε για μπάνιο από το να ασχοληθούν με τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή 156 υπέρ της πρότασης και 137 εναντίον αυτής. Είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον διαιρείται σε στρατόπεδα τα οποία αναζητούν θέση και μετρούν τις δυνάμεις τους. Χωρίς την «πεφωτισμένη δεσποτεία» της ηγεσίας Τσίπρα, το ενδεχόμενο (πολυ)διάσπασης είναι η πλέον βέβαιη κατάληξη.
Συμπεράσματα και δεδομένα
Εγραφα την Παρασκευή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε μια ανόητη παραφιλολογία ότι η κυβέρνηση έχει ήδη «συμφωνήσει με τον Ερντογάν να ξεπουλήσει τα πάντα». Διάβασα με προσοχή τη συνέντευξη του Γ. Γεραπετρίτη, στην «Καθημερινή», και σας μεταφέρω κρίσιμα αποσπάσματα. «Δεν μπορούμε να αφιστάμεθα από εδραίες θέσεις του Διεθνούς Δικαίου(…). Θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε αυτοδύναμα με γνώμονα την ενεργειακή αυτονομία της χώρας». Επίσης δήλωσε ότι «έχουμε καλλιεργήσει ισχυρή αμυντική συνεργασία και εμβαθύνουμε στον πολιτικό μας διάλογο. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο να υπάρξει περαιτέρω ενίσχυση των αμυντικών μας συστημάτων από τις ΗΠΑ». Για τη νέα προσέγγιση διαλόγου με την Τουρκία: «Η πρόοδος στην εξομάλυνση των σχέσεων αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο για την επαναπροσέγγιση ΕΕ-Τουρκίας (…). Ξεκινούμε μία διαδικασία διαλόγου με καλή προδιάθεση και επιδιώκουμε αυτή η νέα προσπάθεια να χαρακτηριστεί από ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει τρεις πυλώνες: τον πολιτικό διάλογο, τη θετική ατζέντα συνεργασίας σε επιμέρους πεδία και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Από τη μία πλευρά, να περιοριστούν οι εν δυνάμει κίνδυνοι από τυχόν επιχειρησιακές δραστηριότητες, από την άλλη να υπάρχει ένας διαρκής μηχανισμός άμεσης επικοινωνίας για την εκτόνωση όταν προκύπτουν κρίσεις στο πεδίο (…). Δίνω έμφαση στην ενίσχυση της ενεργητικής εξωστρέφειας και της δημόσιας διπλωματίας, καθώς και στην οικοδόμηση μιας πολύτροπης εξωτερικής πολιτικής». Οποιος βλέπει «ξεπουλήματα της χώρας» να καλέσει γιατρό.
