Επικοινωνιακή τραγωδία; Μικροκομματικός σχεδιασμός; Στρατηγική πάνω στον ανθρώπινο πόνο, αυτοψία μιας κομματικής κουστωδίας με στόχο μόνο τα ψηφαλάκια; Ερωτήματα που πρέπει άμεσα να απασχολήσουν το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης όσον αφορά τη συνήθη υποκριτική στάση που επιδεικνύουν μετά από μια φυσική καταστροφή, όπως έγινε και στην Πάτρα.
Τα στελέχη της αντιπολίτευσης, αφού πρώτα πέρασαν τις διακοπές τους παρακολουθώντας από την αναπαυτική ξαπλώστρα τους, ως απλοί… τηλεθεατές, τα πύρινα μέτωπα στη χώρα, φρόντισαν να επισκεφθούν «κατόπιν εορτής» τα καμένα και, φυσικά, όπως άλλωστε το συνηθίζουν, να καταγγείλουν την κυβέρνηση για ελλείψεις και παραλείψεις στην αντιπυρική προστασία της χώρας.
Η εύκολη λύση να τους συνοδεύουν οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι πάνω στα συντρίμμια που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα –πάντα με συνοδεία καμερών– με τον επικοινωνιακό σχεδιασμό να προβλέπει με το πέρας της δήθεν επιθεώρησης να γίνεται και μια δήλωση του τύπου «για όλα φταίει η κυβέρνηση» –φτάσαμε, μάλιστα, στο σημείο να ακούμε από το στόμα του δημάρχου Πατρέων ότι για τις φωτιές φταίνε τα αστικά κόμματα ή ακόμη και την… επιβράβευση όσων αψήφησαν το 112 για να σώσουν τα σπίτια τους– αποτελεί την ουσία μιας φτηνής πολιτικής!
Καμιά αξία στην ανθρώπινη ζωή, όλα φαίνεται να θυσιάζονται από μια ανεύθυνη αντιπολίτευση στον βωμό της επικοινωνίας και της υφαρπαγής ψήφων. Και στην τελική; Η «πασαρέλα» των αρχηγών και της κουστωδίας τους στα καμένα –εκ των υστέρων και με καθυστέρηση– αναδεικνύει περίτρανα τον υποκριτικό πόνο τους για τη διάσωση του φυσικού πλούτου μας και αποδεικνύει γιατί τελικά η ίδια η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη. Γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι να προβούν σε κάποια δήλωση καταδίκης της κυβέρνησης και τίποτα περισσότερο. Αφενός βρήκαν την ευκαιρία για το… τέλειο αντιπολιτευτικό πάτημα με το πέρας των θερινών διακοπών τους και αφετέρου έτρεξαν καθυστερημένα στα καμένα της Πάτρας για να πει ο καθένας τη δική του εκδοχή, πάντα με... υπευθυνότητα.
Τα ερωτήματα για τη στάση της αντιπολίτευσης είναι πολλά… Πού ήταν οι αρχηγοί της τις κρίσιμες ώρες, όταν καιγόντουσαν ολόκληρες εκτάσεις και οι πυροσβέστες έδιναν μάχη με τα πύρινα μέτωπα στην Πάτρα; Ποιος από αυτούς τόλμησε να βρεθεί τις κρίσιμες εκείνες στιγμές δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους εμψυχώσει και να επιδείξει πραγματικό και έμπρακτο ενδιαφέρον; Να περάσει από τα σημεία και να προσφέρει στον κάθε πυροσβέστη από ένα μπουκάλι κρύο νερό ή κάποιο άλλο αναγκαίο είδος; Να μιλήσουν επιτόπου με τους κατοίκους που έβλεπαν τη φωτιά να πλησιάζει στα σπίτια τους; Ουδείς από αυτούς που φρόντισαν να στήσουν εκ των υστέρων την επικοινωνιακή φιέστα τους πάνω στα καμένα. Και μετά οι ίδιοι διαμαρτύρονται γιατί η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη και γιατί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης.
Γιατί, προφανώς, οι πολίτες γίνονται στο ίδιο έργο θεατές: τους πολιτικούς να επιθεωρούν τα καμένα και ο καθένας να βγάζει τις δικές του αντιπολιτευτικές θεωρίες τάζοντας λαγούς και πετραχήλια για την αναμόρφωση του αντιπυρικού συστήματος. Και, φυσικά, μέσα στη μικροπολιτική σφαίρα και την ανεύθυνη στάση τους από τη μια να βγάζουν άχρηστο το σωτήριο 112 συγχαίροντας τον κόσμο που δεν υπάκουσε στις οδηγίες του, ενώ από την άλλη, μετά τη λαϊκή κατακραυγή για τέτοιου είδους άστοχες δηλώσεις, να ανακρούουν πρύμναν και να μιλούν για αναμόρφωση του 112 ακυρώνοντας τους ίδιους τους εαυτούς και τις δικές τους δηλώσεις. Αυτό θα πει... υπεύθυνη αντιπολίτευση.
Με λίγα λόγια, τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνεται η ίδια εικόνα: Πυροσβέστες και εθελοντές να δίνουν μια άνιση μάχη ενάντια στις φλόγες, και η αντιπολίτευση να καταγγέλλει την ανεπάρκεια της κάθε κυβέρνησης, επικαλούμενη μπόλικες θεωρίες συνωμοσίας. Ομως, ο κόσμος, ακόμα και οι δικοί τους ψηφοφόροι, βαρέθηκαν και γι’ αυτό έχει απαξιώσει τον αναξιόπιστο και ξύλινο πολιτικό λόγο της αντιπολίτευσης, με προεξάρχον φυσικά το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.
