Κατ’ αρχάς, ο τίτλος της είδησης από μόνος του εχθρεύεται κάθε διάθεση διακωμώδησης: «Ο Μητσοτάκης πουλάει το Μπούρτζι».
Πώς να γελάσεις; Ένα φρούριο 500+ ετών που στέκει αγέρωχο και μοναχό μέσα στον Αργολικό Κόλπο, έπεσε στην εκδικητική μανία της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας της Νέας Δημοκρατίας.
Κατά τα ίδια δημοσιεύματα, και την τέως αξιωματική αντιπολίτευση που τα σιγόνταρε, η λαομίσητη ΕΤΑΔ και το Υπερταμείο πουλάνε το Μπούρτζι, διαφημίζοντάς το μάλιστα σε διεθνείς εκθέσεις.
Πώς απέκτησε το Μπούρτζι η ΕΤΑΔ; Με την υπ’ αριθμ. ΥΠΟΙΚ 0004586 ΕΞ 2018/19.06.2018 (Β’ 2320) απόφαση υπουργών της Εθνοσωτηρίου Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Και ως γνωστόν, οι λεπτομέρειες δεν μπορούν ποτέ να χαλάσουν ένα ωραίο παραμύθι.
Πάμε τώρα στα της φερόμενης πώλησης. Είστε επενδυτής και έρχεται κάποιος να σας πουλήσει το Μπούρτζι. Για ποιο λόγο θα το αγοράζατε; Προφανώς για να αποσβέσετε σε βάθος χρόνου την επένδυσή σας και να βγάλετε και ένα κέρδος.
Πως θα αποσβέσετε την επένδυση και μάλιστα με κέρδος; Προσδίδοντας στον χώρο επιχειρηματική λειτουργία. Να το κάνετε, ας πούμε, ξενοδοχείο, καφενείο, μπαρ, ψαροταβέρνα (κυριολεκτικά) πάνω στο κύμα ή έστω μια trendy κρεπερί με frozen yoghurt και bubble tea…
Μπορείτε να κάνετε κάτι από όλα αυτά; Όχι. Διότι το Μπούρτζι είναι κηρυγμένο αρχαιολογικό διατηρητέο μνημείο αδιάλειπτα από το 1922 (π.δ. «Περί κηρύξεως προεχόντων Βυζαντινών μνημείων», Α’ 28/26.2.1922). Άρα γιατί να διαθέσει ένας επενδυτής μερικά εκατομμύρια ευρώ για την αγορά του κάστρου; Για να πουλάει καρτ ποστάλ και τσολιαδάκια; Ο χώρος διαθέτει ήδη πωλητήριο του Οργανισμού Διαχείρισης Αρχαιολογικών Πόρων με βιβλία, αναμνηστικά και δώρα. Άρα πάνε και τα τσολαδάκια. Τα πρόλαβαν άλλοι.
Πριν κάψουμε κι άλλες εγκεφαλικές νευρικές συνάψεις, ας επιστρέψουμε στα βασικά: Μπορεί να πουληθεί ένα αρχαιολογικό μνημείο; Όχι. Μονολεκτικά, χωρίς καμία άλλη εξήγηση. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο είναι ηλίθιοι. Επίσης μονολεκτικά χωρίς άλλη εξήγηση και ανεξαρτήτως του λόγου που το κάνουν.
Επί ΣΥΡΙΖΑ οι αρχαιολογικοί χώροι πέρασαν για 99 χρόνια στο Υπερταμείο για να δοθεί σε ιδιώτες η διαχείριση του εισιτηρίου και η μίσθωση της καντίνας (σε όσα είχαν). Σε όσους δεν αρέσει, ας ψάξουν να βρουν τους υπεύθυνους (κάποιοι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, άλλοι κυκλοφορούν ακόμη στα κανάλια) και να τους ρωτήσουν εάν ο μνημονιακός αυτός όρος μπορεί να αλλάξει προ της συμπληρώσεως των 99 χρόνων.
Τι έκανε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας γι’ αυτό; Με το άρθρο 7 του ν. 4858/2021 (Α’ 220), ορίστηκε άνευ αστερίσκων ότι «τα αρχαία ακίνητα μνημεία είναι πράγματα εκτός συναλλαγής και ανεπίδεκτα χρησικτησίας, εφόσον ανήκουν στο Δημόσιο κατά κυριότητα ή νομή».
Απ’ την άλλη, η ηλιθιότητα όχι απλά πωλείται, αλλά υπάρχει πάντοτε περίσσεια ζήτησης.
