Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
Ο πρόεδρος Μακρόν είπε στους Γάλλους ότι ήρθε το «τέλος της αφθονίας», ενώ την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ενωση αδυνατεί να «μαζέψει» τον «πληθωρικό» Ορμπαν (που τα βρήκε με τον Πούτιν), ενώ φαίνεται αμήχανη στο ενδεχόμενο η Ιταλία να αποκτήσει κυβέρνηση ίσων αποστάσεων από Μόσχα και Βρυξέλλες. Και όλα αυτά ενώ η Ευρώπη δεν έχει συμφωνήσει σ’ ένα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης. Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός έχει στην κυριολεξία γονατίσει τα νοικοκυριά και οι αυξήσεις των επιτοκίων εκτοξεύουν στα ύψη τις δόσεις των δανείων. Σ’ αυτό το κλίμα ο Γάλλος πρόεδρος επιχειρεί να εμφανιστεί ως νέος Τσόρτσιλ, παραβλέποντας ωστόσο μια ειδοποιό διαφορά: στις 13 Μαΐου του 1940, όταν εκείνος μιλούσε για «αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα», δεν είχε συμμάχους «συνομιλητές» του Χίτλερ.
Προφανώς, οι μήνες που έρχονται θα βυθίσουν την ευρωπαϊκή οικονομία στην ύφεση, οι συστάσεις όμως για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν πρέπει να απευθύνονται στους πολίτες, αλλά πρωτίστως στις κυβερνήσεις και κυρίως στις Βρυξέλλες που όφειλαν να έχουν σχέδιο αντίστοιχο εκείνου της πανδημίας. Ναι στις θυσίες, αλλά να έχουν αντίκρισμα αφού αυτήν την ώρα έχουν επιπτώσεις μόνο στη μεσαία τάξη και στα χαμηλά εισοδήματα. Αναγκαίες οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο διακυβεύεται το μέλλον της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Και ασφαλώς οι ηγέτες της ΕΕ να καταλάβουν ότι η δημοκρατία χωρίς ευημερία και ανάπτυξη είναι λέξη άνευ περιεχομένου.
Η διεθνής άνοδος των τιμών αρχίζει να γίνεται αντιληπτή σε όλες τις τσέπες, παρά το γεγονός ότι πολλοί έζησαν αυτό το πρώτο καλοκαίρι μετά τον περιορισμό της Covid-19, ή το τελευταίο πριν από το «τέλος της αφθονίας» που προέβλεψε ο πρόεδρος Μακρόν, παραλείποντας ωστόσο να πει ότι η «αφθονία» δεν είναι προνόμιο όλων, και τέλος πάντων των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων. Διότι εκεί βρίσκεται το λογικό λάθος του προέδρου Μακρόν και των Βρυξελλών: ότι οι πλούσιοι έχουν διαφορετική θεώρηση για το πρόβλημα. Αν οι αστακοί δεν φθάσουν στην ώρα τους στο τραπέζι ή οι Πόρσε καθυστερήσουν να παραδοθούν λόγω της κρίσης δεν έχει την ίδια επίπτωση με εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα ή με κάποιους άλλους που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους.
