Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών ο γνωστός τραγουδοποιός Γιώργος Ζήκας.
Γεννήθηκε στις 16 Μαΐου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Σταμάτησε το σχολείο στην Γ’ Γυμνασίου και σε ηλικία 16 ετών έγινε σχεδιαστής μόδας. Μετά τον στρατό άρχισε να φτιάχνει κοσμήματα.
Με όχημα το κόσμημα πήγε στο Παρίσι όπου εκεί ξανασυναντήθηκε με τη μόδα. Στη συνέχεια άνοιξε μπαρ στη Θεσσαλονίκη και σε νησιά.
Γύρω στα 30 έπεσε στα χέρια του τυχαία ένα μπουζούκι και άρχισε να σκαρώνει με αυτό τραγούδια. Εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1985. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν ο άνθρωπος που τον «έσπρωξε» στη δισκογραφία.
Έχουν δισκογραφηθεί 125 τραγούδια του (στίχοι και μουσική).
Ο πρώτος του δίσκος “Με τα φεγγάρια χάνομαι” σε ερμηνεία Ελευθερίας Αρβανιτάκη και Σταύρου Λογαρίδη κυκλοφόρησε το 1985. Ακολουθούν το “Σώπα κι άκουσε” με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Γιώργο Νταλάρα το 1987, το “Σβήστα όλα” με τη Μαριώ το 1990, το “Καλώς τους” με τον Γιώργο Νταλάρα το 1994, το “Γουστάρω” με τον Κώστα Μακεδόνα την ίδια χρονιά, το “Μια ζωή στην ίδια τάξη” με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη το 1996, το “Πάμε νότια” με ερμηνευτές τον συνθέτη και τη Σοφία Παπάζογλου το 1998, τα “Υπάρχοντα” (συλλογή) το 2000 και τέλος το “Στο απέναντι το ρεύμα” το 2001 με την Κατερίνα Κούκα.
Τραγούδια του ηχογράφησαν και ερμηνεύουν σε προσωπικούς τους δίσκους ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Νίκος Παπάζογλου, η Λένα Αλκαίου, η Χριστιάνα, η Γιούλη Τσίρου κλπ. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει και ξένοι καλλιτέχνες στο Ισραήλ και στην Τουρκία.
Με τα φεγγάρια χάνομαι (1985)
Τα τραγούδια αυτού του δίσκου γράφτηκαν σε μια εποχή, από το 1978 ως το 1984, όπου άνθιζε το λεγόμενο νέο λαϊκό τραγούδι. Ένα ρεύμα που ξεκίνησε γεμάτο ιδέες και κέφι, αρχής γινομένης από την παρέα της «Εκδίκησης της γυφτιάς», με βασικό σκοπό να εκφράσει τις επικοινωνιακές και καλλιτεχνικές ανάγκες μιας γενιάς, που εγκλωβίστηκε στο όραμα της αλλαγής. Η ευδαιμονία εκείνης της εποχής οδήγησε και στους Λυκαβητούς, με αιτούμενο το «Χορέψτε γιατί χανόμαστε». Και το πρώτο δισκογραφικό εγχείρημα του Γιώργου Ζήκα, είναι σε αυτή, κυρίως, την κατεύθυνση, εξωστρεφές και χορευτικό, επικαλυμμένο εντέχνως ενορχηστρωτικά από τον παλιό ρόκερ Σταύρο Λογαρίδη, ο οποίος τραγούδησε με τον ιδιόρρυθμο τρόπο του τα επτά από τα δέκα κομμάτια του δίσκου, τα έπαιξε και τα ενορχήστρωσε, παντρεύοντας τα ηλεκτρικά όργανα και τα συνθεσάιζερ με το βιολί του Γιώργου Μαγκλάρα και το μπουζούκι του Κώστα Παπαδόπουλου. Το σουξέ του δίσκου, όμως, ήρθε από την Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία τραγούδησε τα υπόλοιπα τρία τραγούδια ένα από τα οποία ήταν και το περίφημο ραδιοφωνικό και συναυλιακό σουξέ «Στις άκρες απ’ τα μάτια σου». Έτσι, ο Ζήκας παίρνει το βάπτισμα του πυρός, με τραγούδια που, εκτός των άλλων, ενέπνευσαν οι μέρες και οι νύχτες της Θεσσαλονίκης και της Νάουσας της Πάρου.
Σβήστα όλα (1990)
Είναι ο πρώτος δίσκος που ξεκαθαρίζει κάπως τα πράγματα σε σχέση με τον ήχο των τραγουδιών του Ζήκα, μετά το «Με τα φεγγάρια χάνομαι», αλλά και το «Σώπα κι άκουσε» (1987) με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα. Έχει εκείνη την παρεΐστικη διάθεση, η οποία τον αφορά άμεσα και τον εμπνέει. Χρώματα κι αρώματα της γης και της θάλασσας, ήχους φυσικούς και φωνές έξω από τα κυρίαρχα φωνητικά πρότυπα της εποχής. Εδώ γίνεται πιο εμφανής η επίδραση που δέχτηκε ο Ζήκας από το ρεμπέτικο τραγούδι. Ο δίσκος δεν έβγαλε μεγάλα σουξέ, ίσως μόνο τον σκωπτικό διάλογο του «Μπουζουξή» με την Μαριώ και τον συνθέτη (που αργότερα ηχογράφησαν η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου με τον Κώστα Μακεδόνα). Πρότεινε όμως την άγνωστη τότε εκτός Θεσσαλονίκης φωνή της Μαριώς, εμπιστεύτηκε δυο τραγούδια στη φωνή του Μανώλη Πάππου και στηρίχτηκε σε μια παρέα σπουδαίων νέων μουσικών, οι οποίοι έδωσαν, εκ των ενόντων, την ψυχή του δίσκου, όπως γινόταν πάντα με το λαϊκό τραγούδι (Χρήστος Μητρέντζης, Μανώλης Πάππος, Κυριάκος Γκουβέντας, Ηρακλής Βαβάτασικας, Κώστας Θεοδώρου κ.α.).
Γουστάρω (1994)
Όταν ο Κώστα Μακεδόνας συνάντησε τον Γιώργο Ζήκα και τα τραγούδια του, ήταν ήδη αρκετά γνωστός. Το «Γουστάρω» είναι μια παραγωγή του Σταμάτη Κραουνάκη (στον οποίο πιστώνεται και η ως τότε επιτυχία του τραγουδιστή), η παρουσία του οποίου είναι αισθητή και κατά την ώρα που η βελόνα του πικ-απ κυλάει στ’ αυλάκια του δίσκου. Κυρίως διότι η ενορχήστρωση του συνεργάτη του, Γιώργου Ζαχαρίου, τονίζει την κραουνάκεια αίσθηση τραγουδιών όπως τα «Παρτικολαριστά» και τα «Φράγκα», ενώ στα «Μαργαριτάρια», ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του ρεπερτορίου τόσο του Ζήκα όσο και του Μακεδόνα, συμμετέχει το έτερο, τότε, φωνητικό πρότυπο του Κραουνάκη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ο δίσκος, διατηρώντας στο υπόλοιπο μέρος του το ύφος του Ζήκα, με τα λαϊκονησιώτικα χαρακτηριστικά, είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά, μαζί με το «Καλώς τους» με τον Γιώργο Νταλάρα, στο οποίο ο Ζήκας υπέγραφε τα έξι από τα δώδεκα τραγούδια.
Μια ζωή στην ίδια τάξη (1996)
Αυτός ο δίσκος περιέχει ορισμένες από τις καλύτερες και ίσως λιγότερο φωτισμένες από τη δημοσιότητα στιγμές του Γιώργου Ζήκα. Η χημεία μεταξύ των βασικών συνεργατών του εκείνη την εποχή – του Δημήτρη Ζερβουδάκη ως κύριου ερμηνευτή και του Μανώλη Πάππου ως ενορχηστρωτή – λειτουργεί στο έπακρον. Ο Ζερβουδάκης αποδεικνύεται εξαιρετικός λαϊκός τραγουδιστής. Ικανός να αποδώσει και με το παραπάνω ένα είδος παρεξηγημένο, υπερβαίνοντας εαυτόν, καθώς και πάμπολλους ανάξιους αυτόκλητους λαϊκούς τραγουδιστάδες. Αισθαντικός, με όλα εκείνα τα στοιχεία που δίνουν στο λαϊκό τραγούδι βάθος, συναίσθημα κι εκφραστική δύναμη. Αλλά είναι και τα ωραία τραγούδια. Η μπαλάντα «Θεωρία και πράξη», τα ζεϊμπέκικα «Μεγάλος είναι ο κόσμος» και «Ναυαγός στην αγάπη», τα μπολεράκια «Αποκλεισμένος στη Σαλονίκη» και «Ξεχειμωνιάζει», το τελευταίο με τη Μαρία Φωτίου να παραπέμπει στα ωραία ελαφρά του ‘50-’60 και τέλος με μια μαγκιά που σπάει κόκαλα η πιο ρεμπέτικη και αλέγρα διάθεση του δίσκου με τα: «Το χάλι μας», «Τοξοβόλοι» και «Άσχετη» με την τραγουδιστική συμμετοχή του λαϊκού τραγουδοποιού. Ο δίσκος οφείλει τα μέγιστα και στον Μανώλη Πάππο, για την εν γένει συμμετοχή του και την ενορχηστρωτική του ματιά.
Πάμε Νότια (1998)
Το «Πάμε Νότια» είναι αυτό ακριβώς που σημειώνει ο δημιουργός του στο ένθετο του cd: «Ένας κύκλος τραγουδιών που έχουν τη διάθεση να μας ταξιδέψουν, να μας θυμίσουν και να μς ψυχαγωγήσουν, πάνω απ’ όλα. Κοινός τόπος δράσης-αντίδρασης το Αιγαίο, η Άσπρη θάλασσα, όπως θα λέγανε οι παλιοί ναυτικοί. Σημείο αναφοράς μια ερωτική ιστορία που δεν λέει να τελειώσει». Βασική αφηγήτρια, «σειρήνα ή γοργόνα του Αιγαίου», η Σοφία Παπάζογλου, με εμβόλιμη την φωνητική παρουσία του συνθέτη και την έκτακτη συμμετοχή του Γεράσιμου Ανδρεάτου. Συνταξιδιώτες σε αυτό το μπάρκο, οι: Τάκης Μπουρμάς, Κώστα Παπαδόπουλος, Γιώργος Κοντογιάννης κ.α. Το Αιγαίο και η μυθολογία του είναι διάσπαρτα στο σύνολο των δημιουργιών του Ζήκα, από το ξεκίνημά του ως τραγουδοποιού, μέχρι σήμερα. Για ένα «δραπέτη» ο πιο ελκυστικός δρόμος διαφυγής, «με ένα πλοίο της γραμμής» ή «με ένα καράβι με ποιητές και μουσικούς», με «του Ζέππου το παλιό σκαρί» ή «μ’ ένα βαρκάκι μ’ ένα τόσο δα πανάκι…».
ΠΗΓΗ: www.ogdoo.gr
