Πέρασαν 35 χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ένας εκ των δολοφόνων της αιμοσταγούς ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν, πυροβόλησε πισώπλατα και σκότωσε τον Παύλο Μπακογιάννη, λίγο πριν από τις 8:00 το πρωί. Πυροβόλησε στην οδό Ομήρου, στο κέντρο της Αθήνας, τον άνθρωπο που όρθωσε το ανάστημά του στη χούντα των συνταγματαρχών, τον άνθρωπο που αγωνίστηκε όσο κανείς άλλος για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς. Η κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν εν πολλοίς δικό του έργο, καθώς οι λογικοί στην Αριστερά, γνωρίζοντας τους αγώνες τους για τη Δημοκρατία, τον υπολήπτονταν, συνομιλούσαν και διαπραγματεύονταν μαζί του. Αργότερα, κάποιοι άλλοι, επί των αλήστου μνήμης ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επέτρεψαν στον φονιά Κουφοντίνα να κόβει βόλτες στην Αθήνα, πολύ κοντά στο σημείο όπου δολοφόνησε τον Θάνο Αξαρλιάν και τον Παύλο Μπακογιάννη, πολύ κοντά στο σημείο όπου αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά. Του έδωσαν άδειες συνολικά διαρκείας δεκάδων ημερών το 2017 και το 2018! Άθλιες μεθοδεύσεις μιας άθλιας συγκυβέρνησης. Όχι, αυτά δεν μπορούμε να τα ξεχάσουμε, καθώς αποτέλεσαν προσβολή στην ιερή μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, προσβολή στους συγγενείς του, προσβολή στη Δημοκρατία, προσβολή σε όλους μας. Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναληφθούν.
Την απόπειρα συμφιλίωσης Δεξιάς και Αριστεράς πλήρωσε με τη ζωή του ο διακεκριμένος αντιστασιακός δημοσιογράφος, ο οποίος βρέθηκε επίσης στο στόχαστρο του αυριανισμού που προσπαθούσε εμμονικά να τον σπιλώσει. Ούτε αυτό ξεχνιέται… «Τα λόγια του Παύλου ισχύουν όσο ποτέ, καθώς δικαιώνονται στον χρόνο. Γίνονται προσωπική πυξίδα όσων ζήσαμε μαζί του. Και οδηγός στη δράση κάθε ελεύθερου πολίτη. Εδώ και 35 χρόνια νικούν και θα νικούν τις άνανδρες σφαίρες», έγραψε στα προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. «35 χρόνια… Σαν να ήταν χθες», έγραψε η Ντόρα Μπακογιάννη. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, το έθνος πάγωσε στην είδηση της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη. Με τη δολοφονία του μαχητικού δημοσιογράφου, η άκρα αριστερά άφησε τα δύο παιδιά του ορφανά και επέδειξε την απανθρωπιά της αλλά και την αποστροφή της για τη Δημοκρατία μας, που θεμελιώθηκε πάνω στις θυσίες και το αίμα πολλών. Και ακόμα και σήμερα, πλέον με «ψιθύρους» και άλλες ύπουλες μεθόδους, μιας και έχει κατατροπωθεί στην κάλπη αλλά και στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, αποπειράται να σπιλώσει τη μνήμη του.
Ο Παύλος Μπακογιάννης περνούσε συχνά με τα πόδια από την Ομόνοια, όπου πολλοί στέκονταν κάτω από τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα, έκαναν πηγαδάκια και τσακώνονταν –ήταν ημέρες πόλωσης– για τα τεκταινόμενα. Έμπαινε στις κουβέντες με ανθρώπους που δεν γνώριζε και δεν τον γνώριζαν. Μαχόταν καθημερινά και αντιμετώπιζε με σθένος τη λερή προπαγάνδα του αυριανισμού· δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω. Όπου βρισκόταν, έδινε ασυμβίβαστα τη μάχη υπέρ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και υπέρ της Νέας Δημοκρατίας. Είχε άλλωστε γνωρίσει πολύ καλά αγωνιζόμενος κατά του ολοκληρωτισμού, αλλά και ως γνώστης της ελληνικής ιστορίας, με τι είχε να κάνει η πατρίδα μας. Μάλιστα, οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου, τους οποίους ο Παύλος Μπακογιάννης στρίμωχνε διαρκώς με τις εκπομπές του στο βαυαρικό ραδιόφωνο, του είχαν αφαιρέσει την υπηκοότητα. «Οι πολιτισμικές αποκρυσταλλώσεις, η πολιτική κουλτούρα ως προοδευτική καθολική ιδεολογία και πεποίθηση στήριξε τις λαϊκές ελευθερίες και τα δίκαια του λαού πολύ περισσότερο από τα ‘‘προοδευτικά καθεστώτα’’ που εν ονόματί τους πήραν την εξουσία», έγραψε. Ως φιλελεύθερος γνώριζε. Ό,τι έλεγε και ό,τι έγραφε, το εννοούσε. Πίστευε όμως –με ειλικρίνεια που αναγνώριζαν οι αριστεροί συνομιλητές του– και στη συμφιλίωση, για το καλό της πατρίδας, για το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας. Και την επεδίωξε, την προχώρησε και εν πολλοίς την πέτυχε. Ήταν ο εμπνευστής και ο «αρχιτέκτονας» της συμφιλίωσης. Αυτό δεν άρεσε στα καταγώγια της άκρας αριστεράς και στους μισαλλόδοξους τρόφιμούς τους, που πρότασσαν την «επαναστατική βία» και την «πρωτοκαθεδρία της πράξης», αναζητώντας την «κοινωνική ρήξη».
Ο κόσμος αυτά τα ακούει με απέχθεια εδώ και δεκαετίες. Η άλογη βία καταδικάζεται και η Αριστερά έχει ηττηθεί ιδεολογικά. Η Δημοκρατία συνεχίζει να αποτελεί τη μεγάλη σταθερά στη Δύση. Αυτό πλέον δεν αμφισβητείται από κανέναν. Οι Ευρωπαίοι τρομοκράτες πήραν τις απαντήσεις τους και οι εναπομείναντες διαφυγόντες, συλλαμβάνονται ένας ένας, όπου κι αν κρύβονται, και παραδίδονται στις αρχές των ευρωπαϊκών κρατών που τους αναζητούν. Ουδείς στις δημοκρατίες ξεφεύγει των συνεπειών των πράξεών του. Όσοι υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την ελευθερία μας, δικαιώνονται. Ο Παύλος Μπακογιάννης θυσίασε τη ζωή του εθνικού συμφέροντος και της Δημοκρατίας. ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
