Σε κάθε δύσκολη συγκυρία, ξεπηδούν οι συνήθεις «υπερπατριώτες» που μοιράζουν απλές λύσεις για σύνθετα προβλήματα. Η νέα τους φαεινή ιδέα; Να μεταφερθούν οι παράνομοι μετανάστες σε ακατοίκητα ελληνικά νησιά. Ακούγεται «σκληρό» και «αντρίκιο», αλλά είναι μια πρόταση τόσο εθνικά επικίνδυνη όσο και επιχειρησιακά γελοία.
Δηλαδή, να γεμίσουμε τα ξερονήσια του Αιγαίου με πληθυσμούς αγνώστου ταυτότητας -ώστε οι μοναδικοί «κάτοικοι» να είναι αλλοδαποί χωρίς νόμιμα έγγραφα; Αυτό είναι το νέο πατριωτικό αφήγημα; Αυτό είναι σχέδιο για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας;
Τα ακατοίκητα νησιά δεν είναι άχρηστες πέτρες. Είναι εθνικά εδάφη, με στρατηγική βαρύτητα. Σε ενδεχόμενη ένταση με την Τουρκία, κάθε βράχος αποκτά σημασία. Η εγκατάσταση παράνομων μεταναστών εκεί, συνιστά εκχώρηση κυριαρχίας με το γάντι. Αντί να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού κράτους, προτείνεται ουσιαστικά να αντικατασταθεί από «δομές φιλοξενίας». Πόσο πιο αυτοκαταστροφικά;
Η αλήθεια είναι απλή, αλλά άβολη: αυτοί οι «πατριώτες» δεν ψάχνουν λύση -ψάχνουν χειροκρότημα. Παίζουν με τις φοβίες του κόσμου, προωθούν ασόβαρες προτάσεις και τελικά εκθέτουν ολόκληρο τον πατριωτικό χώρο, αναγκάζοντας ακόμη και σοβαρά δεξιά κόμματα να απολογούνται για ανοησίες τρίτων.
Και βέβαια, υπάρχει και το γελοίο του πράγματος: οι ίδιοι που καταγγέλλουν την «ισλαμοποίηση» και φωνάζουν για την «αλλοίωση του πληθυσμού», εισηγούνται την οργανωμένη εγκατάσταση μουσουλμανικών κοινοτήτων σε νησιά-κλειδιά του Αιγαίου. Αν δεν είναι αυτό παράκρουση, τότε είναι απλώς πολιτική εξαπάτηση.
Αυτές οι φωνές δεν είναι ούτε πατριωτικές ούτε σοβαρές. Είναι θορυβώδεις, άδειες και τελικά βλαπτικές. Δεν υπηρετούν την Ελλάδα, υπηρετούν τον αλγόριθμο των social media και το προσωπικό βόλεμα.
Η πατρίδα δεν είναι ξερονήσι για εκκένωση, είναι έδαφος για υπεράσπιση.
