Η Πάτρα συνεχίζει να γράφει ιστορία – όχι με το καρναβάλι της, αλλά με την ακλόνητη της πίστη στο μπάχαλο. Την προηγούμενη εβδομάδα, φωτιά ξέσπασε στο Γηροκομείο της πόλης, και συνελήφθη ένας 25χρονος ως ύποπτος για εμπρησμό. Ήταν, βλέπετε όπως όλα δείχνουν, μια πολιτική πράξη – γιατί τι πιο επαναστατικό από το να βάλεις φωτιά εκεί όπου μένουν ηλικιωμένοι;
Μόνο που η υπόθεση είχε και συνέχεια. Ένας 21χρονος εμφανίστηκε περήφανα στην ανακρίτρια, έτοιμος να καταθέσει υπέρ του φίλου του. Ήρωας. Μόνο που όσα είπε… δεν έβγαζαν και πολύ νόημα. Έπεσε σε αντιφάσεις και τελικά του φόρεσαν κι αυτού χειροπέδες. Όπως φαίνεται, δεν ήταν απλώς φίλος – ήταν και οδηγός του δικύκλου στο οποίο επέβαινε ο 25χρονος, λίγο πριν το γηροκομείο πάρει φωτιά.
Τι εκπλήσσει; Στην Πάτρα βρισκόμαστε. Στην πόλη-σύμβολο της μεταπολιτευτικής «κουλτούρας της κατάληψης», των μολότοφ με θεωρητικό υπόβαθρο και των «αλληλέγγυων» που κατεβαίνουν στα δικαστήρια με ύφος Αντιγόνης και επιχειρηματολογία Γκαστόνε.
Και φυσικά, οι γνωστές πολιτικές γωνιές –που άλλοτε προτιμούν κουκούλες κι άλλοτε ψηφοδέλτια– σιωπούν ή ψιθυρίζουν «μην τους στοχοποιείτε». Σαν να είναι θέμα… ταξικής ευαισθησίας το να καις έναν γέροντα.
Όσο λοιπόν κάποιοι συνεχίζουν να επενδύουν στην ανομία ως πολιτική πρόταση, η Πάτρα θα παραμένει προπύργιο: όχι της προόδου, αλλά της εμπρηστικής παράδοσης.
