Η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για τη λειψυδρία περισσότερο θυμίζει άσκηση μικροπολιτικής ρητορικής παρά σοβαρή παρέμβαση. Αντί να προτείνει κάτι συγκεκριμένο, περιορίζεται στο να κατηγορεί την κυβέρνηση για «εμπαιγμό» και «ολιγωρία», σε μια προσπάθεια να δώσει τεχνητή σημασία στον ρόλο του. Είναι η ίδια κουρασμένη συνταγή αντιπολίτευσης που ζει από τον καταγγελτισμό και πεθαίνει από την έλλειψη ουσίας.
Η επίκληση της «προπαρασκευαστικής σύσκεψης» ως απόδειξη ανικανότητας είναι πολιτική ακροβασία. Η κυβέρνηση προχωρά με σχέδιο και συνεργασίες, ενώ το ΠΑΣΟΚ διαβάζει κάθε οργανωμένη πρωτοβουλία ως «επικοινωνιακό τέχνασμα». Όταν ο μηδενισμός μεταμφιέζεται σε σοβαροφανή κριτική, το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο: πολύς θόρυβος, μηδέν προτάσεις.
Η αναφορά σε «μετακύλιση κόστους» αποτελεί άδειο πυροτέχνημα. Καμία απόφαση, κανένα δεδομένο, μόνο επικοινωνιακή υπερβολή. Η μόνιμη ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί «ενοχλημένο» από τα πάντα καταλήγει σε αυτοϋπονόμευση. Δεν υπάρχει ίχνος θετικής ατζέντας — μόνο σκιώδης πολιτικός θυμός.
Το κόμμα που παλεύει να θυμίσει την ύπαρξή του επενδύει πια στην κούραση του λόγου. Αν κάτι αποτυπώνει η ανακοίνωση αυτή, δεν είναι η έγνοια για το νερό, αλλά η αγωνία για πολιτική επιβίωση. Και όπως φαίνεται, το μοναδικό που στερεύει πιο γρήγορα από τους ταμιευτήρες είναι η αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ.
