Το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα άνοιξε έναν κύκλο προσωπικών αντιπαραθέσεων, με τον πρώην πρωθυπουργό να τους «αδειάζει» εκείνους που ο ίδιος επέλεξε ως συνεργάτες του για να κυβερνήσει! Η «Ιθάκη», που φιλοδοξεί να αποτελέσει τη δική του εκδοχή για την περιπετειώδη διαδρομή της περιόδου 2015-2019, λειτουργεί πλέον ως καταλύτης για την επαναφορά μιας παλιάς, υπόγειας αλλά ποτέ λησμονημένης σύγκρουσης: εκείνης με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον Δημήτρη Στρατούλη και σύσσωμη την Αριστερή Πλατφόρμα του τότε ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Λαφαζάνης, με δημόσια παρέμβασή του στην ΕΡΤ, φρόντισε να θυμίσει πως οι λογαριασμοί του 2015 δεν έχουν κλείσει, ενώ ο γραμματέας του ΜέΡΑ25,Γιάνης Βαρουφάκης, υπογράμμισε: «Από τον τίτλο και μόνο, φαίνεται ότι ο Τσίπρας πασχίζει να μείνει στην ιστορία, ως σύγχρονος Οδυσσέας. Αλλά μάλλον θα τον θυμάται η ιστορία, σαν έναν ακόμα Μελάνθιο, τον άπιστο τσοπάνη του Οδυσσέα, ο οποίος προσχώρησε στους μνηστήρες».
Την ίδια στιγμή, ο Π. Λαφαζάνης ξεκαθάρισε ότι βλέπει το βιβλίο ως απόπειρα πολιτικής αυτοδικαίωσης και όχι ιστορικής αποτίμησης. «Είναι μια αποτυχία, ένα φιάσκο... προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά τα επιδεινώνει», πρόσθεσε, μετατρέποντας την κριτική σε συνολική αμφισβήτηση του αφηγήματος Τσίπρα.
Η κατηγορία ότι ο πρώην πρωθυπουργός στρέφεται «με άγαρμπο, ειρωνικό και δηλητηριώδη τρόπο» εναντίον πρώην συνεργατών του αφορά ουσιαστικά τη μάχη για το ποιος θα καθορίσει την πολιτική μνήμη της κρίσιμης περιόδου. Ο κ. Λαφαζάνης, επιμένοντας στο ιστορικό του βάρος ως «ιδρυτικό στέλεχος του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ», έσπευσε να διαγραφεί από τον ρόλο του «συνεργάτη» που του αποδίδει ο Τσίπρας και να επανατοποθετηθεί ως κομβικός πρωταγωνιστής της εσωτερικής αντιπαράθεσης.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εύγλωττη απόρριψη των αναφορών για τη συνάντησή του με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ. «Θεωρώ γελοίο αυτό που έγραψε... εξευτελιστικά πράγματα», σχολίασε, για να δείξει ότι το επίδικο δεν είναι η λεπτομέρεια αλλά η πολιτική στόχευση πίσω από την παρουσίασή της.
Στο επίκεντρο, όμως, παραμένει το 2015. Ο κ. Λαφαζάνης επανέφερε το δημοψήφισμα ως σημείο της μεγάλης ρήξης, ισχυριζόμενος ότι εκείνος περίμενε το «Όχι», ενώ ο Τσίπρας έλεγε πως θα βγει το «Ναι». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο «ανομολόγητος πόθος» του τότε πρωθυπουργού ήταν να προκριθεί το μνημόνιο χωρίς εσωτερικό κόστος. Η μετατροπή του «Όχι» σε «Ναι» αποτέλεσε γι’ αυτόν «μεγάλη κωλοτούμπα, μια προδοσία».
Γι’ αυτό και η «Ιθάκη» δεν είναι απλώς ένα βιβλίο ή μια προσπάθεια του κ. Τσίπρα να κάνει το περιβόητο rebranding, αλλά νέα αφορμή να συγκρουστούν πρώην σύντροφοι. Για όλα αυτά μιλούν στο «Μανιφέστο» δύο από τα κάποτε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι διετέλεσαν υπουργοί σε μια από τις πιο δύσκολες εποχές της μεταπολίτευσης: ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Δημήτρης Στρατούλης...
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Παραπλανητικές και ειρωνικές επιθέσεις
Ο Α. Τσίπρας με το βιβλίο που έγραψε –αν το έγραψε ο ίδιος και δεν το υπέγραψε απλώς– πήγε για μαλλί και βγαίνει κουρεμένος. Το βιβλίο του απεδείχθη ένα φιάσκο και αντί για την Ιθάκη κατευθύνθηκε ολοταχώς στους Λαιστρυγόνες. Κι αυτό γιατί αντί να απαντήσει για την προδοσία του «Όχι» στο δημοψήφισμα που το μετέτρεψε σε «Ναι» και να απαντήσει επίσης γιατί αντί να καταργήσει τα μνημόνια έφερε καινούργιο ανθρωποφάγο μνημόνιο, επιδόθηκε με το βιβλίο σε παραπλανητικές και ειρωνικές επιθέσεις στους συνεργάτες του και ιδιαίτερα στο πρόσωπό μου, διότι υπερασπίστηκα τις προεκλογικές δεσμεύσεις μας για μια Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη. Κανένας μνημονιακός πρωθυπουργός δεν ευδοκίμησε πολιτικά μετά τη λήξη της θητείας του. Και ο κ. Τσίπρας θα έχει την τύχη τους, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Δημήτρης Στρατούλης
Πολιτικό παραμύθι χωρίς αυτοκριτική
Ο Αλέξης Τσίπρας με το βιβλίο του προσπαθεί να δικαιολογήσει τη μνημονιακή συνθηκολόγησή του τον Ιούλιο του 2015. Ταυτόχρονα, με όσα προτείνει για σήμερα, κάνει μία κεντρώα ιδεολογικοπολιτική στροφή για να γίνει αποδεκτός από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, ώστε αυτό να στηρίξει την επαναφορά του σε κεντρικό πολιτικό ρόλο στον χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς.
Δεν κάνει καμία ουσιαστική αυτοκριτική, δεν αναλαμβάνει τις πολιτικές ευθύνες του για τη μνημονιακή συνθηκολόγησή του το 2015, για την αντικοινωνική, σε εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, διακυβέρνησή του το 2015-2019 και για την ανύπαρκτη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2019-2023, γιατί αυτή εφάρμοζε πιστά τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών που μαζί, όπως και με το ΠΑΣΟΚ, είχαν ψηφίσει στη Βουλή εγκρίνοντας το τρίτο μνημόνιο. Αντίθετα, φορτώνει όλες τις πολιτικές ευθύνες του στους υπουργούς σε όλες τις φάσεις διακυβέρνησής του, χλευάζοντας και στολίζοντάς τους με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς.
