Μπορεί ο Τραμπ να μη χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του τη λέξη «συμφωνία» για τα όσα συζήτησε με τον Πούτιν, φρόντισε ωστόσο να καλέσει τον πρόεδρο της Ουκρανίας στην Ουάσιγκτον χθες για να τον ενημερώσει για τους όρους που αυτή περιλαμβάνει.
Και όπως είναι γνωστό, τους όρους τους διαμορφώνουν και τους επιβάλλουν οι νικητές. Υπ' αυτήν την έννοια ο Ζελένσκι καλείται να αποδεχτεί μια υπό κατάρτιση συμφωνία που αφορά τον τερματισμό του πολέμου και η οποία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του πεδίου, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα και όχι πριν από τη ρωσική εισβολή.
Η ενδεχόμενη επιτυχία του αμερικανικού σχεδίου και το διαφαινόμενο γεωπολιτικό κέρδος του Πούτιν είναι κάτι που θα δυσκολέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας οι ηγέτες παρέστησαν στην ενημέρωση του Τραμπ μάλλον αμήχανα. Η Ευρώπη βρίσκεται σε δύσκολη θέση διότι πήρε ξεκάθαρη στάση απέναντι στη Ρωσία και πόνταρε τα πάντα στην ήττα της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν.
Τα προβλήματα της συμφωνίας, με εδαφικές παραχωρήσεις υπό ρωσική κατοχή εδαφών, όπως την επιδιώκει ο Πούτιν, δεν είναι εύκολη. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ουκρανίας (άρθρο 73), οποιαδήποτε αλλαγή στην επικράτεια μπορεί να εγκριθεί μόνο μέσω δημοψηφίσματος. Το ερώτημα μπορεί να τεθεί σε ψηφοφορία είτε με πρωτοβουλία της πολιτικής ηγεσίας είτε από τους ίδιους τους πολίτες, εφόσον συγκεντρωθούν τρία εκατομμύρια υπογραφές εγγεγραμμένων ψηφοφόρων από τα δύο τρίτα των περιφερειών της χώρας.
Μια τυχόν πρωτοβουλία εκ μέρους του Ζελένσκι θα σήμαινε τον πολιτικό αφανισμό του και θα είχε προδιαγεγραμμένη αποτυχία, αφού αποκλείεται ο ουκρανικός λαός να ταχθεί υπέρ της παραχώρησης εδαφών στη Ρωσία. Ωστόσο, αναλυτές εκτιμούν ότι δεν μπορεί να παραβλέπεται η de facto νομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα υπό κατοχή εδάφη.
Η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να είναι άκρως ενδιαφέρουσα σε παγκόσμιο γεωπολιτικό επίπεδο.
