Στο δρόμο προς το 3% και ίσως και παρακάτω, με το ενδεχόμενο να μην είναι στην επόμενη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει πληγωμένο -πρώην -θηρίο που επιτίθεται σε όποιον βρίσκεται απέναντί του την ώρα που αδυνατεί να αρθρώσει λέξη για τον εξευτελισμό στον οποίο υπόκειται από τον πρώην πρόεδρό του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται στις εργοστασιακές ρυθμίσεις αυτές στις οποίες μπήκε το 2008 όταν στήριζε τους μπάχαλου που έκαιγαν την Αθήνα με τη δικαιολογία της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου μιλώντας για αυταρχικό καθεστώς και κατάρρευση των θεσμών επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή.
Όχι ότι στην πορεία άλλαξε απλά τα γεγονότα και οι εξελίξεις ευνόησαν το κόμμα που στηρίχθηκε στην οργή και την αγανάκτηση ρίχνοντας αίμα στην αρένα και ταΐζοντας το θηρίο που τώρα έχει στραφεί και εναντίον του.
Απαξιωμένος πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κάνει αυτό που πάντα έκανε. Να έχει παρουσία μέσα από τις κραυγές και ένα τοξικό, καταγγελτικό και ακραία διχαστικό λόγο. Μόνο που το «ή αυτοί ή εμείς» και το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δεν μπορεί να το ξαναθέσει ως δίλημμα.
Γιατί; Διότι η απάντηση δεν θα αρέσει στην Κουμουνδούρου που μετρά ποιοι θα φύγουν – για τον rebranding Alexis- και ποιοι θα μείνουν παρέα με τον Παύλο Πολάκη και τον Νίκο Παππά.
Δεν υπάρχει διαμαρτυρία, δεν υπάρχει τραμπουκισμός και μπάχαλο που να μη στηριχθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ του Σωκράτη Φάμελλου. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει παντού χούντες αυταρχικά καθεστώς και κατάρρευση των θεσμών. Των ίδιων που ευτέλισε ως κυβέρνηση και έχει βάλει στόχο να αποδομήσει επενδύοντας στο χάος μπας και καταφέρει να μαζέψει καμία ψήφο.
Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη. Πολλοί λένε πως άργησε κιόλας. Απλά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμεναν ότι η χαριστική βολή θα ερχόταν από τον Αλέξη Τσίπρα. Και ίσως αυτό τους πονά περισσότερο.
