Όλες αυτές τις ημέρες τα κόμματα της αντιπολίτευσης κουνούν το δάχτυλο στην κυβέρνηση για το εργασιακό νομοσχέδιο με προμετωπίδα τη δήθεν καθιέρωση 13ωρης εργασίας. Πήγαν σε πορείες ακόμη και σε αυτή που έκανε η… ΑΔΕΔΥ, οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν τους αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Στη Βουλή βάλλουν κατά της κυβέρνησης επιχειρώντας να δείξουν ότι είναι ανάλγητη και ότι για κάποιο λόγο που μόνο αυτοί γνωρίζουν έχει στόχο να πλήξει τους εργαζόμενους. Διότι τα περί εξυπηρέτησης εργοδοτικών συμφερόντων δεν έχουν λογική για ένα κόμμα που σύντομα θα διεκδικήσει εκ νέου την ψήφο των πολιτών.
Μάλιστα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις άρχισαν να θέτουν και θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας για τις επίμαχες διατάξεις και κάπου εκεί την πάτησαν. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση έκανε ρελάνς προαναγγέλλοντας ονομαστική ψηφοφορία για κάθε άρθρο ξεχωριστά. Για να φανεί τι θα ψηφίσουν και τι όχι και ν΄ αναδειχθεί για μια ακόμη φορά η υποκριτική στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Να φανεί αν θα ψηφίσουν και πόσα άρθρα του νομοσχεδίου. Διότι το δριμύ κατηγορώ αφορά συνολικά το νομοσχέδιο όπως και τα περί επαναφοράς δήθεν ενός εργασιακού μεσαίωνα. Να εξηγήσουν αν ψηφίσουν τα περισσότερα άρθρα γιατί το κάνουν, γιατί λένε ναι σε ένα νομοσχέδιο που συνολικά έχουν ζητήσει να αποσυρθεί.
Αν δεν ψηφίσουν να εξηγήσουν γιατί δεν ψηφίζουν άρθρα που είναι θετικά και συνεισφέρουν στη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών. Διότι για κάθε όχι θα πρέπει να υπάρξει και ένα διότι που να εξηγεί τη στάση που θα τηρήσουν.
Εκτός και αν επιλέξουν την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει – να δούμε τι θα κάνει στο τέλος– ότι θα αποχωρήσει από την ψηφοφορία. Είναι μια καλή λύση για να μην αναγκαστεί να πει ναι σε άρθρα του νομοσχεδίου. Από την άλλη όμως με την αποχώρηση θα χρεωθεί ένα όχι συνολικά και σε κάθε άρθρο χωριστά. Αν πιστεύει ότι θα το γλιτώσει αυτό μάλλον η Κουμουνδούρου κάνει λάθος.
