Δύο πρώην πρωθυπουργοί, αμφότεροι από το κόμμα που είναι σήμερα στην εξουσία, παραβρέθηκαν σε μια εκδήλωση παρουσίασης ενός βιβλίου και θεώρησαν απολύτως ταιριαστό να αναπτύξουν τις θέσεις τους επί εθνικών θεμάτων με ακροατήριο τον Κώστα Λαλιώτη, τον Στέφανο Τζουμάκα, τον Γιώργο Τσίπρα, τον Νίκο Μπίστη, τη Λούκα Κατσέλη, τον Γιάννη Μαντζουράνη, τον Νικολόπουλο (τον Νίκο εκ Πατρέων, όχι τον συνθέτη) και τη Βασιλική Θάνου, η οποία -όλως συμπτωματικά- πρωτοστάτησε για να μπει φυλακή ο ένας εκ των δύο.
Εντάξει, θα μου πείτε, το ακροατήριο δεν το επιλέγεις όταν είσαι προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση. Ωστόσο, το γνωρίζεις πριν πας. Και παρόλα αυτά, πας και τους εκφωνείς ομιλία. Άρα το τραβάει ο οργανισμός σου το δούλεμα...
Με τη Μέση Ανατολή να φλέγεται, τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς να τίθενται εν αμφιβόλω και την παγκόσμια διπλωματία υπ’ ατμόν, θεωρητικώς η δημόσια τοποθέτηση δύο πρώην πρωθυπουργώνυπό πολιτικό παροπλισμό, θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον. Απαλλαγμένοι από το άγχος της ενεργούς πολιτικής, θα μπορούσαν να καταθέσουν την εμπειρία τους επί της συγκυρίας και να προτείνουν στρατηγικές και τρόπους διαχείρισης της περίπλοκης γεωπολιτικής κατάστασης.
Τι έκαναν απ’ όλα αυτά; Τίποτα απολύτως. Αντιθέτως, περιέφεραν τις προσωπικές τους ονειρώξεις, τις πολιτικές τους σοφιστείες και τις -όποιες- κομματικές σκοπιμότητές τους. Καταφεύγοντας στον πατριτισμό, προέβησαν σε ανούσια (και μάλλον αφελή) κριτική κατά της κυβέρνησης για την εξωτερική πολιτική, αλλά και κατά του ίδιου του Πρωθυπουργού «για την αλαζονική του στάση». Ενός πρωθυπουργού που παρά τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αδυναμίες, καταφέρνει να αλλάζει μεθοδικά την Ελλάδα, διορθώνοντας οικονομικές, κοινωνικές και θεσμικές στρεβλώσεις δεκαετιών. Ενός πρωθυπουργού που, έξι χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, εμφανίζεται ως ο μόνος καταλληλότερος για την πρωθυπουργία.
Τι έκαναν οι ευφραδείς ομιλητές όταν ήταν στη θέση του; Όχι και πολλά, όπως κατέγραψε η σύγχρονη Ιστορία. Γι’ αυτό άλλωστε, ο ένας έχασε τις εκλογές από έναν τύπο που διαλαλούσε «λεφτά υπάρχουν» και στο καπάκι μας έβαλε στα μνημόνια και στην περιπέτεια της χρεοκοπίας της χώρας, ο δε δεύτερος έχασε από έναν άλλον ανεκδιήγητο τύπο που το μόνο του πολιτικό παράσημο ως τότε ήταν οι καταλήψεις στο Πολυκλαδικό Λύκειο που φοίτησε...
Τελος πάντων. Για να σοβαρευτούμε και να μιλήσουμε αμιγώς ιατρικά, οι ονειρώξεις είναι μια φυσιολογική εκδήλωση στους άνδρες, ιδιαίτερα κατά την εφηβεία, και δεν αποτελούν λόγο ανησυχίας στην ηλικία αυτή. Συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου και δεν είναι κάτι που μπορεί να ελεγχθεί ή να προληφθεί. Το πρόβλημα εντοπίζεται στις ονειρώξεις της τρίτης ηλικίας που μάλιστα δεν περιλαμβάνουν καν ύπνο. Αυτές θέλοιν μια κάποια προσοχή εάν δεν επιθυμείς να γίνεις περίγελως.
