Ύστερα από αρκετό καιρό, η κυβέρνηση αρχίζει να παίρνει ανάσες σε ένα θέμα που την τραυμάτισε και της άφησε αποτύπωμα στην κοινωνία και στις δημοσκοπήσεις. Και αναφέρομαι στην τραγωδία των Τεμπών, που ναι μεν κάποια πράγματα αρχίζουν να βγαίνουν στο φως, αλλά είναι ακόμη νωρίς για να πούμε ότι μπορούν να αναστρέψουν τη ζημιά.
Το θέμα εξακολουθεί να πληγώνει την ελληνική κοινωνία και μέχρι να ξεκινήσει η δίκη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι έχουμε ακόμα δρόμο. Αλλά, τουλάχιστον, ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μπορούν να σηκωθούν και να αντιμετωπίσουν ισχυρισμούς, απόψεις και θέσεις που είχαν αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας εικόνας με αρκετά γκρίζα σημεία.
Η κυβέρνηση όμως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κριθούν στο πεδίο συνολικά της πολιτικής με αιχμή πάντα την οικονομία, που αρχίζει πάλι να μοιάζει με ναρκοπέδιο.
Οι παγίδες εξαιτίας των αποφάσεων Τραμπ είναι ουκ ολίγες και θα δοκιμάσουν τις οικονομίες αλλά και τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών ούτε στην επικοινωνία ούτε επί του πεδίου.
Διότι μπορεί δύο χρόνια πριν από τις εκλογές να μην υπάρχει αντιπολίτευση που να απειλεί την κυβέρνηση, ωστόσο υπάρχει μια κοινωνία που έχει ανεβάσει τον πήχη εξαιτίας της γκεμπελικής τακτικής ενός εξωθεσμικού συστήματος που δείχνει πάλι τα δόντια του.
Με την τακτική του πες πες κάτι στο τέλος μένει, έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα δύσκολο και μια κοινωνία καχύποπτη. Γι’ αυτό οι όποιες παραφωνίες και οι όποιες ατάκες πέφτουν στο τραπέζι αποκτούν μεγαλύτερη απήχηση απ’ ό,τι τους αξίζει τις περισσότερες φορές.
Η κυβέρνηση έχει χρέος να αποκαταστήσει την ισορροπία στην κοινωνία και να κλείσει την ψαλίδα των ανισοτήτων. Η αντιπολίτευση υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Αυτό θα αντιμετωπίζει από εδώ και πέρα η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και οι όποιες αποφάσεις της, όπως αυτές που αναμένονται σήμερα στο Κυβερνητικό Συμβούλιο, θα κριθούν στο πεδίο.
