Μέρα δημοσκοπήσεων η χθεσινή και το νέο πολιτικό σκηνικό είναι εδώ, μόνο που δεν είναι ούτε ενωμένο, ούτε δυνατό –στο ΠΑΣΟΚ πάει αυτό– καθώς η Νέα Δημοκρατία, παρότι βρίσκεται στα μισά της δεύτερης τετραετίας της, επανέρχεται –όπως όλα δείχνουν– στα νούμερα που έγραψε στις ευρωεκλογές του 2024, αλλά από εκεί και κάτω η νέα δημοσκοπική σύσταση της αντιπολίτευσης θυμίζει ροντέο ή –στην καλύτερη– κυνήγι μαγισσών, καθώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου εδραιώνεται ως δεύτερο κόμμα, στέλνοντας τον Κρητικό νεοεκλεγέντα στην τρίτη θέση – και μετά από αυτό τα γνωστά: τι είχες, Γιάννη μου, τι είχα πάντα.
Παρότι το ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος για την υπόθεση των Τεμπών καταγράφεται μειωμένο κατά 20% σε σχέση με τον Μάρτιο, η εκμετάλλευση της τραγωδίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον σχεδόν πενταπλασιασμό των ποσοστών της Πλεύσης Ελευθερίας, ενός κόμματος μονοθεματικού, χωρίς πρόγραμμα διακυβέρνησης, με στελέχη του νοσταλγούς της δραχμής, το οποίο τον μόνο ρόλο που έχει να επιδείξει είναι του σφουγγαριού των αντιδράσεων που προκλήθηκαν από την εργαλειοποίηση της τραγωδίας.
Και ποιο είναι άραγε τα εκλογικό κοινό που συνιστά τη δημοσκοπική αυτή δύναμη;
Μα φυσικά πρώην ψηφοφόροι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ του 2015, ένα μεγάλο ποσοστό του Βαρουφάκη, και ψηφοφόροι-νομάδες στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με κύριο όμως χαρακτηριστικό τους την έντονη αποστροφή τους στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Πρόκειται δηλαδή για ένα συνονθύλευμα εκλογικού σώματος που θεώρησε ότι στο πρόσωπο της Ζωής βρήκε ό,τι πιο αντισυστημικό κυκλοφορεί στην πιάτσα της Βουλής, που αδιαφορεί πλήρως για τους οικονομικούς δείκτες –των οποίων την ύπαρξη αμφιβάλλω κι αν γνωρίζει–, για ένα κοινό αδιάφορο ως επί το πλείστον για τα εθνικά θέματα και τα εθνικά συμφέροντα, καθώς η ίδια η αρχηγός τους δεν έχει τοποθετηθεί σοβαρά ποτέ γύρω από όλα αυτά.
Μ’ αυτά και με κείνα πάντως, αν τα πράγματα εξακολουθήσουν να πορεύονται έτσι μέχρι και το 2027, ο Μητσοτάκης θα βρεθεί μπροστά στην τρίτη τετραετία του αναφωνώντας «πελάτες μου».
