Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της ΝΔ και πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, έθεσε ως στόχο να «ανοίξει» το κόμμα στο κοινό που δεν συγκαταλέγεται στους παραδοσιακούς της ψηφοφόρους – αυτούς δηλαδή που έχουν κεντροδεξιές ή δεξιές αντιλήψεις και προσανατολισμό. Και κατάφερε να κυριαρχήσει στον χώρο του Κέντρου, επιτυγχάνοντας εντυπωσιακή, αν μη τι άλλο, διείσδυση ακόμη και στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, διότι είχε συγκεκριμένο σχέδιο που τήρησε με συνέπεια από το 2019, όταν και έγινε πρωθυπουργός, έως και σήμερα.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Αντιθέτως, σε αυτό ακριβώς συνίσταται και η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως και κατά δεύτερο λόγο του ΠΑΣΟΚ. Στο ότι δεν κατάφεραν να «μιλήσουν» στους ψηφοφόρους άλλων πολιτικών χώρων και περιχαρακώθηκαν στα στενά όριά τους. Τόσο ο Αλέξης Τσίπρας πριν όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης τώρα προχώρησαν σε σπασμωδικές κινήσεις, οι οποίες, κάθε λίγο και λιγάκι, επαναφέρουν στο προσκήνιο τις συζητήσεις ακόμη και για σύμπραξη των δύο φορέων –όπως συμβαίνει κατά κόρον τις τελευταίες ημέρες–, ωστόσο το κοινό στοιχείο μιας τέτοιας σύμπραξης παραμένει ένα και μονότονο: η δημιουργία αποκλειστικά ενός αντι-μητσοτακικού μετώπου.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι κάθε τέτοιου είδους προσπάθεια κυριαρχείται από την αγωνία να βρεθεί κάποιο πρόσωπο ή κάποια πολιτική που απλώς θα αντιμάχεται τον ανοιχτό τρόπο με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης απευθύνεται στους πολίτες. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο και κάπως έτσι φαίνεται να δικαιολογούνται τα ηχηρά αποτελέσματα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.
Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία στελεχών που έσπευσε να αγκαλιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας τις γέφυρες που δημιούργησε με τη Δεξιά, λόγω της κυβερνητικής συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Πρόκειται για τα στελέχη που απομακρύνθηκαν, οικεία βουλήσει ή όχι, από τη ΝΔ και έχουν επίσης ως κοινό χαρακτηριστικό τους το αντι-μητσοτακικό μένος και ασφαλώς προσωπικά κίνητρα πίσω από αυτό.
Μια φορά κι έναν καιρό
Πολλοί μίλησαν, και εξακολουθούν να μιλάνε εξάλλου, για «υπόγεια» συνεννόηση του λεγόμενου καραμανλικού μπλοκ με την Κουμουνδούρου ήδη από εποχής Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός ουδέποτε έδωσε την ευλογία του σε κάτι τέτοιο ούτε εκφράστηκε δημόσια γι’ αυτό. Το κακό έγινε και εξακολουθεί να γίνεται από τους λεγόμενους «συνομιλητές» του, οι οποίοι ωστόσο, στην πλειονότητά τους, κάθε άλλο παρά συνομιλούν καθημερινά ή πολύ περισσότερο εκφράζουν τον Κώστα Καραμανλή. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εξ αυτών τον Ευάγγελο Αντώναρο, ο οποίος ξιφουλκεί εδώ και καιρό από τα social media προσωπικά κατά του κ. Μητσοτάκη, αλλά η επίδοσή του στις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπου συμπεριελήφθη στη λίστα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν τον τιμά.
Εσχάτως εντάχθηκε κατά κάποιον τρόπο στο επικοινωνιακό επιτελείο του κ. Κασσελάκη και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος είχε αποσυρθεί από το προσκήνιο το τελευταίο διάστημα. Οπως είναι γνωστό, είχε διατελέσει εκπρόσωπος Τύπου και στενός συνεργάτης του κ. Καραμανλή, αλλά παραμένει αμφίβολο αν διατηρεί σήμερα επαφές με τον πρώην πρωθυπουργό. Θα μπορούσε κάποιος να πει εξάλλου ότι περισσότερο ταίριαξε το lifestyle του κ. Σπηλιωτόπουλου με αυτό του κ. Κασσελάκη παρά οι ιδέες τους ή οι πολιτικές τους τοποθετήσεις. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ο κ. Σπηλιωτόπουλος μάλλον μοιάζει περισσότερο ως διάττων αστέρας παρά θα διαπρέψει και θα μακροημερεύσει στην Κουμουνδούρου…
Τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο Γιώργος Κύρτσος. Ο οποίος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση και τώρα που ολοκληρώθηκε η θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι –πολιτικά τουλάχιστον– άνεργος. Οπως είναι γνωστό, ο κ. Κύρτσος, κατά τη διάρκεια της θητείας του, έθεσε εαυτόν εκτός της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, ενώ ανέπτυξε μια αξιοσημείωτη δράση κατά του κ. Μητσοτάκη, στα όρια της εμμονής, με προσωπικές προσβολές ή ακόμη και υπονοούμενα κατά μελών της οικογένειάς του. Ουδείς γνωρίζει φυσικά εάν τώρα θα προσεταιριστεί και εκείνος τον κ. Κασσελάκη και θα πιάσει στασίδι στην Κουμουνδούρου, ωστόσο με τις επιλογές που έχει κάνει μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει ως η ιδανική επιλογή για εκείνον…
