Οι σκελετοί βγαίνουν από τις ντουλάπες, φρεσκάρονται, βγάζουν τη σκόνη από πάνω τους, αερίζονται προκειμένου να φύγει η δυσοσμία από την κλεισούρα δεκαετιών, βάφονται με τα χρώματα της ειρήνης και προβάλλοντας το άλλοθι της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό κάνουν την εμφάνισή τους εν όψει ευρωεκλογών. Οι φοιτητές ξεσηκώνονται και ο ριζοσπαστισμός από την κομμουνιστική Αριστερά μέχρι την εθνικιστική Δεξιά επιχειρεί ποδηγετώντας το συναίσθημα με μπόλικο πολιτικό σεχταρισμό και ιδεολογικά στερεότυπα να πλήξει την πολιτική σταθερότητα στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Με πρόσχημα τη Γάζα, ένα βουβό αντιφιλελεύθερο-αντιδυτικό μέτωπο χρησιμοποιεί μεθόδους και πρακτικές που προκαλούν ρίγη σκαλίζοντας τη μνήμη, μιλώντας ακόμα και για «γενοκτονία» για όσα όντως τραγικά συμβαίνουν εκεί. Πριν όμως κατηγορηθεί το Ισραήλ για «γενοκτονία», κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει το πογκρόμ που οδήγησε στο ολοκαύτωμα των Εβραίων και τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς, που ώθησε το Ισραήλ να κάνει χρήση του δικαιώματος της αυτοάμυνας. Πέρασαν από τότε 80 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι οι δυνάμεις της δημοκρατίας και της ελευθερίας πρέπει και πάλι να βρουν το σθένος για να αντιμετωπίσουν το μίσος και την εχθροπάθεια που επιστρέφουν για να πάρουν ρεβάνς διά μέσου των ευρωεκλογών.
