Κάθε χρόνο από το 2005, η Ρωσία καταθέτει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχέδιο ψηφίσματος, σύμφωνα με το οποίο καλεί τα κράτη-μέλη να καταδικάσουν τόσο τα φαινόμενα «επανεμφάνισης», «εξύμνησης» και «ηρωοποίησης» του ναζισμού με μορφή νεο-ναζιστικών κινημάτων σε διάφορες χώρες (χωρίς βεβαίως να τις κατονομάζει) όσο και τις προσπάθειες άρνησης των εγκλημάτων του ναζισμού και αναθεώρησης των ιστορικών δεδομένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ΕΕ έχει ψηφίσει αρμοδίως την εξίσωση των εγκλημάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού και θεωρεί ότι το ψήφισμα της Ρωσίας πρέπει να περιλαμβάνει αναφορά και στα εγκλήματα που διέπραξε ο κομμουνισμός και εφόσον τέτοια αναφορά δεν υπάρχει, τα κράτη της είτε απέχουν είτε καταψηφίζουν.
Αυτή είναι και στάση της Ελλάδας διαχρονικά. Τρανή απόδειξη η αποχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κατά τα έτη 2015-2018. Αυτό έκανε και την περασμένη Παρασκευή που ετέθη ξανά προς ψήφιση η συγκεκριμένη πρόταση. Η πολιτική εργαλειοποίηση του συγκεκριμένου ψηφίσματος εκ μέρους της Ρωσίας είναι προφανής: Η Ρωσία εκμεταλλεύεται τις ναζιστικές θηριωδίες για να δικαιολογήσει τη στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία, αλλά και τις βλέψεις «αποναζιστικοποίησης» που έχει και για άλλες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τι ψήφισμα ως φόβητρο και δικαιολογία για τους επεκτατικούς σκοπούς της.
Στην Ελλάδα, η κομμουνιστική Αριστερά κατηγορεί τη χώρα μας για τη στάση της στο συγκεκριμένο ψήφισμα, βάζοντας στο μίξερ τις γνωστές μπουρδολογίες περί φασιστών και αντιφασιστών, συντασσόμενη ξεκάθαρα και άνευ περιστροφών με τις σφαγές του Πούτιν. Οποία έκπληξις! Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τρομακτικά τραγικό.
