Όταν συναντάς το ίδιο δέντρο στο δάσος σημαίνει ότι έχεις χαθεί λέει μια παροιμία και κάπως έτσι αυτό βρίσκει ανταπόκριση στο θέμα των… πρώην, ειδικά αν αυτοί είναι πολιτικοί που πιστεύουν μάλιστα ότι στην… επανάληψη θα είναι καλύτεροι όπως έλεγε ο Τζίμης Πανούσης σε μια ραδιοφωνική εκπομπή που είχε.
Την ώρα που η ανθρωπότητα –και κυρίως η εύρυτερη περιοχή στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται– διανύει μια περίοδο με τεράστιες γεωπολιτικές –κατ' επεκταση και οικονομικές– ανακατατάξεις, στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο των πρώην πρωθυπουργών που θέλουν να επιστρέψουν στην κεντρική πολιτική σκηνή από την οποία τους αποκαθήλωσαν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι.
Το φαινόμενο του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι πρωτοφανές. Πολλοί πρώην πρωθυπουργοί, αλλά και υπουργοί και βουλευτές, πιστεύουν πως δεν εκτιμήθηκαν σωστά όσα προσέφεραν. Ότι αδικήθηκαν από τους πολίτες και καταψηφίστηκαν και επιδιώκουν να διεκδικήσουν κάτι σαν δικαίωση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από τους άλλους πώς πρέπει να διοικηθεί η χώρα.
Βέβαια ότι επιλέγουν τη συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι τυχαίο. Η λογική της εκμετάλλευσης της αναμπουμπούλας έχει μια βάση. Άλλωστε και οι δύο παραπάνω πολιτικοί αναζητούν δεξαμενές ψηφοφόρων σε συγκεκριμένους χώρους. Ο πρώτος στην Αριστερά –διότι με το κέντρο οι γέφυρες έχουν κοπεί, αν υπήρξαν ποτέ– και ο δεύτερος δεξιά της ΝΔ με την ελπίδα να ψαρέψει και κάποιους δυσαρεστημένους από τον χώρο της κυβερνώσας παράταξης.
Μια δημοσκόπηση έδειξε ότι πάνω από 8 στους 10 λένε όχι στην επιστροφή Τσίπρα και πάνω από 9 στους 10 στην επιστροφή Σαμαρά. Αυτό δεν φαίνεται να αποθαρρύνει κανέναν από τους δύο αφού ετοιμάζουν, όπως λέγεται και δεν διαψεύδεται μέχρι τώρα, νέα κόμματα. Οι εμφανίσεις τους τείνουν να το επιβεβαιώσουν. Το ερώτημα όμως είναι τι ακριβώς επιδιώκουν και σε τι ποσοστά ευελπιστούν. Κυρίως όμως τι ακριβώς θέλουν να κάνουν με αυτά τα ποσοστά στην περίπτωση που καταφέρουν να μπουν στη Βουλή. Ή αν τελικά ο στόχος είναι μια ακόμη μεγαλύτερη διάσπαση που στο τέλος θα οδηγήσει σε αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης.
Δημοκρατία έχουμε. Το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι υπάρχει και είναι αναφαίρετο. Και όλοι κρίνονται ειδικά με δεδομένο ότι πάντα τα στερνά τιμούν τα πρώτα, όπως λέει και ο σοφός ελληνικός λαός.
