Οι έρευνες που οδηγούν σε συμπεράσματα όπως αυτό των Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) με έδρα την Ουγγαρία, προκαλούν ερωτήματα ειδικά σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και τα περί ελευθερίας του Τύπου. Η κατάταξη που επιφυλάσσουν στη χώρα μας, αν μη τι άλλο, είναι περίεργη.
Διότι το να κατατάσσεις χαμηλά στην Ελευθερία του Τύπου μια χώρα στην οποία κυκλοφορούν φυλλάδες κίτρινες που υβρίζουν ανοιχτά πολιτικούς, ακόμη και τον πρωθυπουργό, ή στην οποία ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, είναι κάτι που δύσκολα χωνεύεται. Όπως άλλωστε και το ότι κατατάσσεται χαμηλότερα από χώρες όπως η Ουγγαρία του Όρμπαν, η Αλβανία και πολλές άλλες.
Μετράνε λένε διάφορους δείκτες, όπως για παράδειγμα η συγκέντρωση μέσων ενημέρωσης από λίγους οικονομικούς παράγοντες, αποφεύγουν όμως να πουν τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση ή τι φταίει όταν είναι ο αποδέκτης της κριτικής που ασκούν αυτοί οι παράγοντες και τα μέσα τους.
Το τραγικό δεν είναι η κατάταξη της χώρας αφού σε αυτήν την περίπτωση μετράει και το ποιος καταλήγει σε αυτό το αποτέλεσμα αλλά και το πώς. Το τραγικό είναι οι… πανηγυρισμοί της αντιπολίτευσης και η προσπάθεια μικροπολιτικής αξιοποίησης της… έρευνας που την εμφανίζουν ως έκθεση.
Πολύ περισσότερο όταν κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν μέχρι και δικά τους μέσα ενημέρωσης όταν τα στελέχη τους είναι τα πρώτα που θα ξεσηκωθούν αν τεθεί θέμα αντίδρασης έναντι της υπερσυγκέντρωσης μέσων και είναι τα πρώτα που θα σηκώσουν τη σημαία της… επανάστασης αν επιχειρηθεί να μπει ένα όριο στην παραπληροφόρηση από τα σόσιαλ μίντια, την ύπαρξη των οποίων η ίδια η έκθεση αναφέρει ως αιτία των οικονομικών πληγμάτων των μέσων ενημέρωσης.
Σε κάθε περίπτωση, καλό θα είναι αυτού του είδους οι εκθέσεις που επικαλούνται έρευνες και στοιχεία από τις διάφορες χώρες να καταθέσουν και τα δεδομένα με βάση τα οποία καταλήγουν στα συμπεράσματά τους.
