Η φάκα στην οποία πέφτει η Κεντροδεξιά είναι ότι αισθανόμενη ενοχές έναντι της Αριστεράς παραβλέπει ότι στην πραγματικότητα οι πολιτικές των κομμουνιστών δεν διαφέρουν από εκείνες των ακροδεξιών. Απόδειξη η «ανακούφιση» από την ήττα της Λεπέν της οποίας οι οικονομικές πολιτικές είναι παρόμοιες με του Μελανσόν. Θα αναρωτηθείτε μήπως οι κομμουνιστές έγιναν ακροδεξιοί; Προφανώς όχι.
Αν και ο αντιευρωπαϊσμός χαρακτηρίζει αμφότερους και ο «πουτινισμός» είναι κοινός, εν τούτοις τα δύο άκρα έχουν διαφορετική μεθοδολογία ως προς τους τρόπους που θα οδηγήσουν τη Δημοκρατία στον «γύψο». Το γεγονός ότι συμφωνούν με τα «κίτρινα γιλέκα», την αύξηση των συντάξεων και τη μείωση των ορίων τους, φανερώνει μια υπολανθάνουσα σχέση.
Δείτε: Οι νικητές και οι χαμένοι «πανηγυρίζουν» γιατί ηττήθηκε ο Μακρόν! Και το λάθος της Κεντροδεξιάς είναι ότι δειλιάζει να πει αυτό που όλοι αισθάνονται: Ότι η γαλλική Ακροδεξιά είναι μια «εναλλακτική» Αριστερά, όχι μαρξιστική, αλλά τόσο αντικαπιταλιστική ώστε να αξιοποιεί στο έπακρο τον εθνικισμό και τον αντι-ελιτίστικο λαϊκισμό.
Η πρώτη αντίδραση του Ντόναλντ Τουσκ, πρωθυπουργού της Πολωνίας και κορυφαίου στελέχους του ΕΛΚ, που δήλωσε: «Στο Παρίσι ενθουσιασμός, στη Μόσχα απογοήτευση, στο Κίεβο ανακούφιση», δείχνει ότι δεν έχουν καταλάβει ότι ο Μελανσόν δεν διαφέρει από τη Λεπέν.
Οι Γάλλοι έπαιξαν κορόνα-γράμματα τον λαϊκισμό γνωρίζοντας (;) πως ό,τι κι αν έρθει η Δημοκρατία θα βγει χαμένη. Σύντομα θα το αντιληφθούν και όσοι αισθάνονται «ανακουφισμένοι» επειδή έχασε η Λεπέν. Καλά ξεμπερδέματα τώρα με τον Μελανσόν που ειρήσθω εν παρόδω τα «έσπασε» με τον Αλέξη Τσίπρα γιατί τον θεωρούσε… ενδοτικό.
