Γιατί αναγκάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας να καταφύγει σε ένα δημοψήφισμα, στο οποίο μάλιστα εγκλωβίστηκε, ενώ πίστευε αφελώς ότι γι’ αυτόν θα ήταν οδός διαφυγής; Απλώς, με τις «τσαμπουκαλίδικες» διαπραγματεύσεις του Βαρουφάκη δεν κατόρθωσε να επιτύχει συμφωνία με τους δανειστές.

Αντικείμενο της διαφωνίας υπήρξε το είδος των οικονομικών μέτρων τα οποία έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και ένα νέο πακέτο διάσωσης. Αυτοί οι παλικαρισμοί είχαν συνέπεια να εξαναγκάσουν οι δανειστές τον Αλέξη Τσίπρα να αποδεχθεί ένα τρίτο και πλέον δυσβάστακτο μνημόνιο.

Τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου ανέπτυξαν σύντομα τις θέσεις τους όσον αφορά το δημοψήφισμα, λίγο μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή τάχθηκαν υπέρ του δημοψηφίσματος και υπέρ της απάντησης «όχι». Η Χρυσή Αυγή τάχθηκε κατά των υφεσιακών μέτρων, είτε ευρωπαϊκών είτε της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ δήλωσε την καταψήφιση της διεξαγωγής δημοψηφίσματος τέτοιου ερωτήματος, διαφωνώντας σε οποιαδήποτε υφεσιακά μέτρα και δηλώνοντας ότι θα επεδίωκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με επιλογή, όχι μόνο το «όχι» στην πρόταση μέτρων αξίας 11 δισεκατομμυρίων των θεσμών αλλά και «όχι» στην πρόταση μέτρων 8 δισεκατομμυρίων της κυβέρνησης με αυτόματη έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η Νέα Δημοκρατία υποστήριξε ότι το ερώτημα ουσιαστικά είναι «Ναι» ή «Οχι» στη ζώνη του ευρώ και δήλωσε ότι επιζητεί την παραμονή της Ελλάδας σε αυτήν, και ομοίως το Ποτάμι όμοια τάχθηκε υπέρ του «Ναι» και αποδοχή της συμφωνίας. Το ΠΑΣΟΚ θεώρησε το δημοψήφισμα αντισυνταγματικό, παίρνοντας θέση για την καταψήφιση της διεξαγωγής του. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός στήριξε την αποτροπή και αποχή του δημοψηφίσματος και τόνισε την εθνική ενότητα του ελληνικού λαού.

Ο αριστερός πρωθυπουργός είχε κλείσει τις τράπεζες, έπειτα από μία αδιανόητη και προκλητική διαπραγμάτευση

Ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, τάχθηκε υπέρ του Ναι στο δημοψήφισμα μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματός του, καθώς και οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου, με ξεχωριστές ανακοινώσεις τους στα έντυπα ΜΜΕ.

Οι νέοι όροι, εκτός από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015, τις οποίες κέρδισε μεν, αλλά για να σχηματίσει κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει κυβερνητικό συνεταίρο τον Πάνο Καμμένο του ακροδεξιού κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων!

Εκείνη την εποχή πολλοί ήταν αυτοί που είχαν μείνει με την απορία πώς υπήρχαν κάποιοι που ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ! Κι αυτό διότι ο αριστερός πρωθυπουργός είχε κλείσει τις τράπεζες, έπειτα από μία αδιανόητη και προκλητική διαπραγμάτευση πιστεύοντας ανοήτως ότι οι δανειστές μάς είχαν ανάγκη, ενώ εμείς εκλιπαρούσαμε για δανεικά.

Ακολούθησαν τα capital controls με τις ουρές των ηλικιωμένων να προσπαθούν καθημερινά να βγάλουν μερικά ευρώ για να ζήσουν. Είχε επικίνδυνες ιδέες για διπλά νομίσματα που αν εφαρμόζονταν θα παίρναμε τρόφιμα με δελτίο. Κι ενώ απέτυχε παταγωδώς ο κ. Βαρουφάκης και εξακολουθούσε να διατυμπανίζει τα αγαθά της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, υπήρχαν τελικώς συμπολίτες μας που ξέχασαν τι τράβηξαν.

Προφανώς τους είχαν συνεπάρει οι περισπούδαστες αναλύσεις του κυρίου Γιάνη, όπως είχαν εκστασιάσει και τον κ. Τσίπρα, μέχρις ότου τον πήρε χαμπάρι και, τελικώς, γλιτώσαμε από ιδέες που είναι εφαρμόσιμες στη… Monopoly.

Οπως βεβαίως αναμενόταν, οι ξένοι ηγέτες που συνεχάρησαν τον Τσίπρα για το ΟΧΙ ήταν αρχικώς προπετείς διότι δεν γνώριζαν ότι το πουλέν τους θα μετέτρεπε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Κοινώς, τους παραμύθιασε και αυτούς. Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του ξένοι ήταν οι περιθωριακοί της διεθνούς σκηνής ή κομμουνιστές. Ετσι έλαβε συγχαρητήρια από τους προέδρους Αργεντινής, Κούβας, Βενεζουέλας και Βολιβίας ενώ υπήρξε και επιστολή του Φιντέλ Κάστρο προς τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχάρη τον ελληνικό λαό για τη στάση υπευθυνότητας που κράτησε! Ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ συνεχάρη τηλεφωνικώς τον Αλέξη Τσίπρα και κάλεσε την Ελλάδα να εκμεταλλευθεί την περίσταση και να δεχτεί τη χείρα βοηθείας που της τείνει η Κίνα.