Στον 21ο αιώνα, η ψηφιακή επανάσταση εγκαινίασε μια νέα εποχή προπαγάνδας που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή ταχύτητα, εμβέλεια και πολυπλοκότητα. Το Διαδίκτυο, με τα τεράστια δίκτυα με πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, ιστολογίων και φόρουμ, έχει προσφέρει στους προπαγανδιστές ένα πρόσφορο έδαφος για τη διάδοση των μηνυμάτων τους και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης σε παγκόσμια κλίμακα.
Αυτά εισαγωγικά για να καταλάβουμε τα όσα συμβαίνουν όλον αυτόν τον καιρό από τους... κληρονόμους των... λαϊκών δικαστηρίων. Οι εποχές μπορεί να αλλάζουν, τα μέσα να εκσυγχρονίζονται, αλλά οι λογικές και οι κουλτούρες με τη δολοφονία χαρακτήρων παραμένουν σταθερές και αναλοίωτες στη διαχρονικότητά τους για όσους δεν αντέχουν τα επιχειρήματα και τη διαφορετική άποψη.
Και γίνομαι πιο συγκεκριμένος με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στα τηλεπαράθυρα και τις πλατφόρμες του διαδικτύου από «στρατευμένους», «αφελείς» αλλά κυρίως ανώνυμους «εισαγγελείς» που κυκλοφορούν και οπλοφορούν με... πληκτρολόγια. Η τραγωδία στα Τέμπη βρήκε τους γνωστούς αγνώστους, σαν έτοιμους από καιρό, να εργαλειοποιούν το εθνικό και συλλογικό μας τραύμα, για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη.
Και δεν είναι πρώτη φορά που το επιχειρούν, καθώς το ίδιο έγινε και πριν έναν χρόνο με αφορμή την πρόταση μομφής, αλλά και τα όσα ακολούθησαν προεκλογικά με φόντο την τραγωδία των Τεμπών. Και επειδή δεν τα κατάφεραν τότε, ανακάλυψαν Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Φάμελλος και λοιποί το ιδεολόγημα ότι η ΝΔ και ο Μητσοτάκης το «κάλυψαν» για να κερδίσουν τις εκλογές!
Γι' αυτό και εισαγγελείς του πληκτρολογίου και των οθονών αποφάσισαν να στοχοποιήσουν τόσο τη Δικαιοσύνη αλλά και όσους αποκαλύπτουν στοιχεία που διαψεύδουν θεωρίες με ανύπαρκτα βαγόνια, με περισσότερους νεκρούς που δεν υπήρξαν (όχι ότι οι 57 συνάνθρωποί μας είναι λίγοι, το αντίθετο, αλλά σε κάποιους δεν έφταναν), με συνομιλίες που εξαφανίστηκαν, για να θυμηθούμε τα 11 λεπτά που τάχα μου δήθεν είχαν σβηστεί από κάποιο αόρατο χέρι (κάτι που διαψεύσθηκε από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο) και άλλα πολλά.
Στόχος να δηλητηριαστούν ψυχές, να πλήξουν την κυβέρνηση και να αποδομηθεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης και να εργαλειοποιηθεί ακόμη και η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η ανυπαρξία πολιτικών επιχειρημάτων και κυρίως η βύθιση εκλογικά και δημοσκοπικά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τους υποχρέωσε να βρουν πολιτικό... οξυγόνο στους δρόμους και στις πλατείες, από τους δικαιολογημένα ξεσηκωμένους πολίτες που ζητούν δικαιοσύνη.
Και αυτό είναι το ζητούμενο. Να βρεθούν οι υπαίτιοι αυτοί της τραγωδίας, όποιοι κι αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Kαι αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης και μόνο. Ετσι λειτουργεί η Δημοκρατία, αλλά είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει κάποιους κομματικούς σχηματισμούς.
Δείτε χαρακτηριστικά πώς χειρίστηκαν τα κόμματα μια άλλη τραγωδία: αυτή στο Μάτι. Πόσες φορές απασχόλησε η δίκη και τα όσα αποκαλύφθηκαν σε αυτή για τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες, όπως αυτή που επισήμανε ο εισαγγελέας και αφορούσε τη μη λειτουργία του 112 που θα έσωζε ζωές;
Πότε είδατε τους συγγενείς να βάζουν τις φωτογραφίες των δικών τους στις θέσεις για το ακροατήριο της δίκης; Πότε είδατε τους ανθρώπους αυτούς να ζητάνε εξηγήσεις από τον τότε υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ και να του λένε ότι δεν τους είπε ούτε μια συγγνώμη;
Πόσες φορές ακούσατε κατηγορίες για συγκάλυψη, όταν ποτέ δεν έγινε, παρά τις υποσχέσεις του τότε προέδρου της Βουλής, Ν. Βούτση, σύσταση Προανακριτικής;
Πώς έγινε πλημμέλημα ο θάνατος τόσων ανθρώπων, που ναι μεν ήταν απόρροια μιας φυσικής καταστροφής, αλλά οι χειρισμοί που έγιναν οδήγησαν πολλούς ανθρώπους σε θάνατο.
Λες και δεν ήθελαν δικαίωση
Θυμάται κανείς την τραγωδία στο Άδενδρο, επί ΣΥΡΙΖΑ, με τέσσερις νεκρούς στο τρένο, για την οποία δεν συστάθηκε ποτέ καμία Εξεταστική ή Προανακριτική για να εξεταστούν πολιτικές ευθύνες υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ; Ή το τι έγινε στη Μάνδρα ή παλαιότερα, επί ΠΑΣΟΚ, στο ναυάγιο του «Σάμινα»; Ή στην τραγωδία, πάλι στα Τέμπη, με τους μαθητές που πήγαιναν εκδρομή και τους σκότωσαν οι λαμαρίνες ενός φορτηγού, σ' έναν δρόμο όπου θα έπρεπε να υπήρχε διάζωμα, το οποίο δεν είχε γίνει όπως και κανένας έλεγχος για το πώς κυκλοφορούσαν αυτά τα οχήματα;
Αλλά όλα αυτά «εξαφανίστηκαν» από τα πληκτρολόγια, από τα κανάλια και από τις πορείες και τις πλατείες. Λες κι αυτοί οι νεκροί δεν ήθελαν δικαίωση, ούτε συγγενείς και φίλους είχαν.
