Και ξαφνικά ο Αλέξης Τσίπρας, αυτός που σύμφωνα με πάλαι ποτέ στενούς τους συνεργάτες έμενε ακίνητος και αεικίνητος, τελικά… κουνήθηκε και έκανε μια δήλωση για το θέμα του απεργού πείνας, του γονιού που έχασε το παιδί του στο δυστύχημα των Τεμπών, για να επιτεθεί στη Δικαιοσύνη και τον πρωθυπουργό προσωπικά.
Όχι ότι δεν το έχει ξανακάνει. Αυτή άλλωστε είναι η κληρονομιά του στην πολιτική σκηνή της χώρα που τη μετέτρεψε σε αρένα, ταΐζοντας το τέρας του λαϊκισμού και της τοξικότητας, με τρόπο που τελικά η κοινωνία συνήθισε και έκανε τους οπαδούς του και τα τρολ του Διαδικτύου να του μοιάζουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ότι ενώ παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη –έτσι απλά και αόριστα– τώρα που κατά τη γνώμη του – ενδεχομένως τη νομική– πρέπει να παρέμβει, μιλώντας για «ακραία υποκρισία μιας κυβέρνησης που έχει διαπράξει σωρεία παρεμβάσεων, και στην υπόθεση των Τεμπών, να επικαλείται τώρα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αποτελεί από μόνη της μια ηχηρή παρέμβαση, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση».
Ο πρώην πρωθυπουργός του –κατά δήλωση υπουργού του– παραϋπουργείου που λειτουργούσε στο Μέγαρο Μαξίμου και στοχοποιούσε πολιτικούς αντιπάλους επιδιώκοντας τον διασυρμό τους μέσα από τη μεγαλύτερη σκευωρία που έχει στηθεί, αυτήν της Novartis. Σκευωρία που αποκαλύφθηκε πλήρως μετά τις καταδίκες των ψευδομαρτύρων πρώην κουκουλοφόρων.
Ο ίδιος πρώην πρωθυπουργός που κάνει λόγο για «αλήθεια» και ο οποίος το βράδυ της τραγωδίας στο Μάτι, την ώρα που οι νεκροί βρίσκονταν στους δρόμους προήδρευε σύσκεψης και ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα αεροσκάφη την επόμενη ημέρα για να σβήσουν μια πυρκαγιά που ήδη είχε κάψει τα πάντα μέχρι τη θάλασσα μαζί και 104 και περισσότερους ανθρώπους.
Και μιλά για «ταφή της αλήθειας» μπαίνοντας κι αυτός στη συμμαχία του ξυλολίου θέλοντας ενδεχομένως να κερδίσει πόντους για το κόμμα που ετοιμάζει. Βλέποντας πως ενδεχομένως μπορεί να δημιουργηθεί ένα νέο κύμα οργισμένων που θα τον φέρει στην εξουσία όπως συνέβη το 2015.
Η επίθεσή του στη Δικαιοσύνη δεν εκπλήσσει. Δεν είναι η πρώτη φορά. Είχε φτιαχτεί επί πρωθυπουργίας του και σχετική Μαύρη Βίβλος. Δείχνει όμως το σκεπτικό των ανθρώπων που, φεύγοντας από την εξουσία, δηλώνουν ότι την επόμενη φορά θα ελέγξουν «τους αρμούς της εξουσίας.
O Τσίπρας επέλεξε να μπει στη συμμαχία του ξυλολίου και στην επιχείρηση εργαλειοποίησης της τραγωδίας και της εκμετάλλευσης του πόνου των συγγενών. Και επιβεβαιώνει ότι το νέο που προσπαθεί να λανσάρει στην πολιτική σκηνή είναι πιο παλιό και από το παλιό…
