Ήταν Αύγουστος του 1971 όταν οι ΗΠΑ, προκειμένου να μειώσουν το εμπορικό έλλειμμα, αύξησαν κατά 10% τους δασμούς. Η καταστροφή δεν άργησε, αν και οι δασμοί αποσύρθηκαν τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, εντούτοις οι συνέπειες κράτησαν μια ολόκληρη δεκαετία!
Ύφεση στην οικονομία, αύξηση πληθωρισμού, υποτιμήσεις νομισμάτων. Ακριβώς αυτά που θεωρητικά πίστευε η αμερικανική κυβέρνηση ότι θα απέφευγε αυξάνοντας τους δασμούς. Τότε οι οικονομολόγοι επινόησαν μια νέα έννοια: στασιμοπληθωρισμός. Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού οι Ευρωπαίοι δημιούργησαν ως απάντηση το ευρώ.
Η ιστορία διδάσκει, αλλά φαίνεται ότι οι πολιτικοί που τη γράφουν απουσίαζαν από την τάξη. Διαφορετικά, θα έπρεπε να είχαν διδαχθεί από το μεγάλο κραχ της δεκαετίας του ’30 που έστρωσε το χαλί στις δυνάμεις του λαϊκισμού να διαμορφώσουν τις συνθήκες που οδήγησαν σε παγκόσμιο πόλεμο. Εν προκειμένω, ο πρόεδρος Τραμπ, για να αποφύγει την κρίση, προκάλεσε μια μεγαλύτερη.
Ωστόσο, δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι εφόσον καταλήξουν θετικά οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ θα επιστρέψουμε στο status quo ante ή σε μια καλύτερη κατάσταση από πριν. Προφανώς η άρση των δασμών εξαρτάται περισσότερο από την πίεση των αγορών και των Αμερικανών καταναλωτών παρά από τις διμερείς διαπραγματεύσεις, αλλά η ζημιά έγινε...
