Στην ψυχοθεραπεία υπάρχει, μεταξύ άλλων πολλών όρων, και αυτός της μεταβίβασης ή προβολής. Που δεν είναι άλλος από την επανάληψη των συναισθημάτων, των αντιδράσεων και των συμπεριφορών που σχετίζονται με σημαντικά πρόσωπα της πρώιμης παιδικής ηλικίας στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης. Και αυτός ο όρος ερμηνεύει πράγματα που συναντούμε στην καθημερινότητά μας, χωρίς πολλές φορές να μπορούμε να τα εξηγήσουμε με βάση τη λογική.
Για παράδειγμα, το αφεντικό στη δουλειά μπορεί να μας θυμίζει τον παράξενο παππού μας, και εμείς του φερόμαστε ανάλογα. Ο κύριος που συνταξιδεύουμε στο μετρό ενδέχεται να σας θυμίζει έναν φίλο σας και νιώθετε μια παράξενη οικειότητα μαζί του. Στόχος είναι να γιατρευτεί το… πληγωμένο παιδί που κρύβει ο θεραπευόμενος μέσα του και να αντιμετωπίσει τα πράγματα που του συμβαίνουν ως ενήλικας πλέον.
Στην Κουμουνδούρου βρίσκονται στην ίδια περίπου φάση, με τον Σωκράτη Φάμελλο να βρίσκεται στη θέση του «θεραπευτή» και τον ΣΥΡΙΖΑ (ή, για να ακριβολογούμε, ό,τι έχει απομείνει από αυτόν) να βρίσκεται στο «ντιβάνι», προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι του έχει πράγματι συμβεί, καθώς βιώνει μια έντονη μετάβαση στην πολιτική «παιδική» του ηλικία. Τόσο σε ποσοστά που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις, όσο και σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μεταξύ των στελεχών του.
Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βάλει όλους στο ίδιο «ντιβάνι», σε μια προσπάθεια να κλείσουν τις πληγές που έχουν ανοίξει μετά την αποχώρηση του «πατερούλη» Αλέξη Τσίπρα και τα όσα ακολούθησαν από το πέρασμα του… τυφώνα Στέφανου από την Κουμουνδούρου.
Τελευταίο βαγόνι
Οι διασπάσεις, ο πολυκερματισμός, οι αποχωρήσεις που δεν έχουν τελειώσει και τον εξαϋλώνουν κοινοβουλευτικά, αλλά και τα όσα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι επιβάτες έχουν κατέβει από το… τρένο που κάποτε σταματούσε στην Κουμουνδούρου. Και από εκεί που θεωρούσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ατμομηχανή της Κεντροαριστεράς, με το ζόρι είναι το τελευταίο βαγόνι.
Και μπορεί ο Στέφανος… σκέτο πλέον να ετοιμάζει βιβλίο-φωτιά με τα όσα έζησε έναν χρόνο στην Κουμουνδούρου, για να δώσει τη χαριστική βολή σε πρόσωπα και πράγματα, ωστόσο τα όσα έχει βιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη συντριβή του το 2023 και μετά σίγουρα είναι για σύγγραμμα για το πώς ένα κόμμα που κυβέρνησε πέντε χρόνια, απειλείται με εξαφάνιση μέσα στα επόμενα πέντε και να διδάσκεται στα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης.
Στην Κουμουνδούρου το κακό είναι ότι τα καμπανάκια είχαν κτυπήσει εδώ και καιρό, αλλά αντί να συζητήσουν τους λόγους της διπλής ήττας τους, είχαν φροντίσει να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα, κάνοντας μεταβίβαση των ευθυνών τους στο σύστημα, στις λίστες Πέτσα και σε ό,τι φαντασιακό μπορούσαν να κατασκευάσουν.
Το πολιτικό τους αφήγημα είχε μείνει στα όσα έλεγαν για να γίνουν κυβέρνηση ανεβαίνοντας στο κύμα των αντιμνημονίων, αν και στη συνέχεια τα υπηρέτησαν με απόλυτη πίστη. Και όταν απέτυχε το πείραμα Κασσελάκης, κατάλαβαν ότι πρέπει να επιστρέψουν στις εργαστηριακές ρυθμίσεις για να σώσουν ό,τι σώζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κακό είναι ότι λειτουργούν με το μεταξικό στιχάκι «γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;» Διότι ακόμη και σήμερα, που γράφουμε τη σημερινή ανάλυση, δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με τους λόγους που από το 31,53% του 2019 έχουν φτάσει μετά από πέντε χρόνια στο δημοσκοπικό σοκ του 6%-8%! Με αποτέλεσμα να μάχονται για την πέμπτη θέση με τη Λατινοπούλου, τον Βελόπουλο και το ΚΚΕ.
Το χειρότερο, δε, είναι ότι συμπεριφέρονται λες και έχουν το προηγούμενο ποσοστό τους και χαμογελούν γιατί έχει σταματήσει η κατρακύλα, πιστεύοντας ότι μόνο καλύτερες μέρες έχουν μπροστά τους και συνεχίζουν να κάνουν προβολή των προβλημάτων τους σε όλους τους άλλους πλην του εαυτού τους.
Την ίδια ώρα οι μισοί περιμένουν τον Μεσσία, που θα ενώσει τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μισοί επιλέγουν αυτόνομη πορεία στο πλαίσιο μιας ιδεολογικής «καθαρότητας». Και όσο αυτό συνεχίζεται, το κόμμα συνεχίζει να πορεύεται στο άγνωστο επιλέγοντας, για να θυμηθούμε την εισαγωγή του κειμένου μας, να κοροϊδεύει τον θεραπευτή παρά να αναγνωρίσει τα προβλήματά του. Και η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα, κάτι που φαίνεται να τους δυσκολεύει πολύ. Οπως μάλιστα λέει ο πολύπειρος εκλογικός αναλυτής Ανδρέας Δρυμιώτης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, έχει τελειώσει και μιλάμε πλέον για ΣΥΡΙΖΑΚΙ»…
