Ο Τσίπρας δεν ήταν αυτός που παρακαλούσε –τρόπον τινά– τους παραπλανημένους(!) κασιδιάρηδες να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ επειδή ήταν το κόμμα το αντισυστημικό; Κάνουμε λάθος; Ο Βούτσης, ως πρόεδρος της Βουλής, δεν ήταν αυτός που έλεγε «στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι»; Κάνουμε λάθος; Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως πρόεδρος της Βουλής, δεν ήταν αυτή που θεωρούσε ότι έπρεπε να δοθεί άδεια στους προφυλακισμένους νεοναζί βουλευτές της Χρυσής για κάποια ονομαστική ψηφοφορία, αξιοποιώντας το δικαίωμα που της έδινε ο κανονισμός; Κάνουμε λάθος;
Ο Νίκος Φίλης δεν ήταν αυτός που, μιλώντας στον ΑΝΤ1 για τη... θεσμική κίνηση της Ζωής, υποστήριξε ότι προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον θεσμικό της ρόλο για να μην πάρει απόφαση η Βουλή και ότι συμπλέει για πολλοστή φορά με τη Χρυσή Αυγή; Κάνουμε λάθος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν, σε αντίθεση με τη ΝΔ, που δεν κατέθεσε υπόμνημα στον Αρειο Πάγο για τον αποκλεισμό από τις εκλογές του κόμματος Κασιδιάρη; Κάνουμε λάθος;
Για να μη θυμηθούμε τα «ένδοξα» χρόνια με τις πάνω και κάτω πλατείες που ήταν δίπλα δίπλα με τους «Αγανακτισμένους» και τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής. Κάνουμε λάθος;
Οχι, δεν κάνουμε λάθος και καλά θυμόμαστε, κι ας κάνει φιλότιμες προσπάθειες ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεχάσει ο λαός τα καμώματά του και σε αυτό το πεδίο της πολιτικής.
Τώρα που μπήκαν οι «Κασιδιάρηδες» στη Βουλή μέσω της προβιάς των Σπαρτιατών διαμαρτύρονται γιατί ο Τασούλας τούς έβαλε πίσω ακριβώς από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή.
Πρώτα αυτοκριτική
Αντί λοιπόν να κάνουν, έστω και τώρα, κάποια στοιχειώδη αυτοκριτική για το νερό που έριξαν –εν αγνοία τους ή συνειδητά, μικρή σημασία έχει–, γκρινιάζουν για το... χωροταξικό.
Καλώς ή κακώς –κάκιστα κατά τη γνώμη μας–, κάπου πρέπει να καθίσουν και οι ακροδεξιοί Σπαρτιάτες από τη στιγμή που οι οπαδοί του Κασιδιάρη τούς έστειλαν με την ψήφο τους στη Βουλή. Συμπέρασμα: Την υποκρισία πολλοί αγάπησαν, τους υποκριτές ουδείς.
