Με μεγάλη συγκίνηση και φορτισμένα συναισθήματα, ο πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, δημοσίευσε στα κοινωνικά δίκτυα τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στην κηδεία της 34χρονης κόρης του, Λένας, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα.
«Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ. Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς το ίδιο σου το παιδί», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Σαμαράς, τονίζοντας ότι κανείς από την οικογένεια δεν την αποχαιρετά πραγματικά, γιατί η Λένα θα παραμείνει πάντα δίπλα τους.
Με λόγια γεμάτα αγάπη, περιέγραψε το φως και το χαμόγελο της κόρης του, την ταπεινοφροσύνη που άλλοτε γινόταν αρχοντιά, καθώς και τα γαλάζια της μάτια — σύμβολα μιας ψυχής γεμάτης καλοσύνη, που χάριζε ηρεμία και κουράγιο χωρίς αντάλλαγμα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός με βαθύ πόνο εξέφρασε το αβάσταχτο της απώλειας, αναρωτώμενος «τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του; Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανααγκαλιάσει το σπλάχνο της;»
Κλείνοντας, είπε: «Η Λένα πίστευε πολύ στο καλό και στο Θεό. Έλαμπε όταν έδινε. Ευχαριστώ τον Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο… Καλό ταξίδι, Λενάκο μου.»
Με μια συγκινητική ανάρτηση στο x ο Αντώνης Σαμαράς αποχαιρέτισε την αγαπημένη του κόρη, Λένα Σαμαρά, που έφυγε από τη ζωή μόλις στα 34 της χρόνια, το βράδυ της Πέμπτης 7 Αυγούστου.
Αναλυτικά ο επικήδειος Σαμαρά όπως τον ανήρτησε στα κοινωνικά δίκτυα:
Για την Λένα.
Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ.
Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί.
Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ.
Μαζί της θα’ μαστε συνέχεια.
Δίπλα στο φως το δικό της. Δίπλα στο χαμόγελο το δικό της. Δίπλα στην ταπεινοφροσύνη την δικιά της που -όταν έπρεπε- γινόταν και αρχοντιά ελληνική. Δίπλα στα τόσα λαμπερά, τα γαλάζια τα μάτια τα δικά της, ένα κομμάτι λάμψης από Ελλάδα και αγάπη που μοίραζε απλόχερα. Δίπλα στην καλοσύνη την δικιά της, που χάριζε ηρεμία, φροντίδα και κουράγιο. Δίπλα στο «σ’ αγαπώ» το δικό της. Δίπλα στο «να προσέχεις μπαμπά» το δικό της. Δίπλα σε αυτήν την σιωπηλή αλλά πανάκριβη, αυθεντικά αγνή και απροσποίητη ακτινοβολία αγάπης που σου πρόσφερνε, χωρίς αντάλλαγμα.
Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του;
Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της;
Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο;
Τι να πω σαν πατέρας, για αυτήν την πνοή αγάπης που γέμιζε τη ζωή μας, για αυτή την μυστική αύρα καλοσύνης της Λένας, που συγκίνησε με το χαμό της τόσους πολλούς, που τόσο πολύ ευγνωμονούμε;
Πίστευε πολύ η Λένα στο καλό και στο Θεό.
Έλαμπε όταν έδινε.
Για αυτό και εγώ ευχαριστώ το Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο…
Καλό ταξίδι Λενάκο μου!
