Με βαθιά συγκίνηση και έντονη φορτισμένη διάθεση, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εκφώνησε τον επικήδειο λόγο τη Δευτέρα, κατά την τελετή της κηδείας της κόρης του Λένας, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 34 ετών την περασμένη εβδομάδα.
Ο κ. Σαμαράς με λόγια γεμάτα πόνο και αγάπη περιέγραψε τη μοναδική σχέση με την κόρη του, λέγοντας: «Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ. Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί. Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ».
Με τρυφερότητα και σεβασμό, τόνισε πως η Λένα παραμένει ζωντανή μέσα στις καρδιές τους, δίπλα στο φως και το χαμόγελό της, στην ταπεινοφροσύνη και την ελληνική αρχοντιά της, στα λαμπερά γαλάζια μάτια της, αλλά και στην καλοσύνη που πρόσφερε απλόχερα σε όσους την γνώρισαν.
«Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του; Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της; Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό;» αναρωτήθηκε συγκινημένος, εκφράζοντας το ανείπωτο κενό που αφήνει η απώλεια.
Κλείνοντας, ο κ. Σαμαράς ευχαρίστησε τον Θεό για το δώρο των 34 χρόνων που χάρισε στη ζωή τους η Λένα, εκφράζοντας την ελπίδα και την πίστη του για το ταξίδι της ψυχής της: «Καλό ταξίδι Λενάκο μου!»
Αναλυτικά όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς:
«Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ. Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί. Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ.
Μαζί της θα' μαστε συνέχεια. Δίπλα στο φως το δικό της. Δίπλα στο χαμόγελο το δικό της. Δίπλα στην ταπεινοφροσύνη την δικιά της που -όταν έπρεπε- γινόταν και αρχοντιά ελληνική. Δίπλα στα τόσα λαμπερά, τα γαλάζια τα μάτια τα δικά της, ένα κομμάτι λάμψης από Ελλάδα και αγάπη που μοίραζε απλόχερα. Δίπλα στην καλοσύνη την δικιά της, που χάριζε ηρεμία, φροντίδα και κουράγιο. Δίπλα στο "σ' αγαπώ" το δικό της. Δίπλα στο "να προσέχεις μπαμπά" το δικό της.
Δίπλα σε αυτήν τη σιωπηλή αλλά πανάκριβη, αυθεντικά αγνή και απροσποίητη ακτινοβολία αγάπης που σου πρόσφερνε, χωρίς αντάλλαγμα. Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του; Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της; Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο;
Τι να πω σαν πατέρας, για αυτήν την πνοή αγάπης που γέμιζε τη ζωή μας, για αυτή την μυστική αύρα καλοσύνης της Λένας, που συγκίνησε με το χαμό της τόσο πολλούς, που τόσο πολύ ευγνωμονούμε; Πίστευε πολύ η Λένα στο καλό και στο Θεό. Έλαμπε όταν έδινε. Γι' αυτό και εγώ ευχαριστώ τον Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο… Καλό ταξίδι Λενάκο μου!»
