Όπως αναφέρει ο φίλος μου Ζαχαρίας Ζούπης στο άρθρο του με θέμα το υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σκηνικό, ο Κυριάκος Μητοστάκης καθίσταται κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό εφόσον η κυβέρνηση δεν παρασυρθεί από αυταρέσκεια, εφησυχασμό και αλαζονεία. Επίσης αξίζει στο ίδιο άρθρο να επισημανθεί η εκτίμηση ότι οδεύουμε προς ένα μοντέλο «Βρετανίας», όπου ένα μεγάλο κόμμα, εν προκειμένω η Νέα Δημοκρατία, θα κυβερνά μόνο ή με συμμαχίες.
Του Χάρη Παυλίδη
Σ’ αυτή τη βάση είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προς στιγμή επιτύχει να συσπειρώσει μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα το ΜΕΤΡΟ και την ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ. Μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά το πολιτικό και οικονομικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας αποκτά ερείσματα σε ευρύτερες δυνάμεις πέραν του ιδεολογικοπολιτικού χώρου της Κεντροδεξιάς.
Σ’ αυτό το ριζικά νέο πολιτικό σκηνικό με «επιταχυντή» των κοινωνικών αλλαγών τον κορωνοϊό, η οικονομική και κοινωνική ενίσχυση της μεσαίας τάξης θα αποτελέσει το εφαλτήριο ώστε η Νέα Δημοκρατία να συναντηθεί με τη σοσιαλδημοκρατία συνάπτωντας μια ιστορική συμμαχία και σε επίπεδο κυβέρνησης.
Αυτό έχει σε μεγάλο βαθμό επιτευχθεί με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων στο κυβερνητικό σχήμα, που αν και δεν είναι κομματικά ενταγμένα στη Νέα Δημοκρατία εν τούτοις έχουν πολιτική συναντίληψη με τις ιδεολογικές αρχές του φιλελευθερισμού. Συνεπώς η διαφαινόμενη τάση πίσω από τις μεγάλες διαφορές που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, είναι ότι έχει ξεκινήσει η πολιτική αλλαγή με την υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παραφράζοντας το λεχθέν από την γαλλίδα συγγραφέα Φρανσουάζ Σαγκάν ότι: «Η τέχνη πρέπει να αιφνιδιάζει την πραγματικότητα», φρονώ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης το κάνει με την πολιτική. Αρκεί βέβαια να μη γίνει το αντίστροφο και η πραγματικότητα αιφνιδιάσει την κυβέρνηση. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, αν συμβεί, θα σημαίνει ότι επιστρέφουμαι σε λογικές εσωστρέφειας, ενός κομματικού «εθνικισμού», αντίστοιχες με εκείνες της περιχαράκωσης των εθνικών συνόρων.
Δεν είναι αυτής της λογικής ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτό αποτυπώνεται και στην πολιτική διαδρομή που έχει διανύσει. Δεν είμαι όμως βέβαιος αν αυτή η λογική είναι πλειοψηφούσα κομματικά. Αν κρίνω με βάσει τα στερεότυπα στην εξωτερική πολιτική και κάποιες μαξιμαλιστικές δηλώσεις, ομολογώ ότι έχω αρκετές επιφυλάξεις. Ελπίζω ωστόσο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης να θυμάται ότι ο ηγέτης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ο εαυτός του. Συνεπώς είναι τόσο απλό. Αρκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μείνει και να συνεχίσει να είναι ο εαυτός του.
